Пад адным небам

Адпраўляючыся на вучэбную практыку, малдаўская дзяўчына не думала, што тая паездка стане лёсавызначальнай і падорыць другую Радзіму – Беларусь. Пра родныя мясціны і пераезд у край блакітных азёр расказвае Валянціна Галоўчыц.
Читать далее

Надзея Мікалаеўна і Назіп Харысавіч Хабібуліны жывуць на Астравеччыне больш за 40 гадоў. Аднак не забыліся яны пра краіны, дзе прайшло іх дзяцінства і юнац­т­ва, культуру і традыцыі – берагуць памяць пра сваіх продкаў, Радзіму. Читать далее

Дзе чалавеку добра, утульна, спакойна: там, дзе ён нарадзіўся – ці там, дзе жывуць яго родныя? А можа, там, дзе ён атрымаў прызнанне – ці там, дзе яго разумеюць? Напэўна, там, дзе ён адчувае сябе сваім, калі навакольныя не зважаюць на колер скуры, адметныя рысы твару, асаблівасці мовы, звычкі… Тады і дыхаецца лёгка, і спіцца салодка, і працуецца добра, і жывецца мірна –  пад адным небам.  Читать далее

Лёс прывёў Юлію Галко на Радзіму мужа – на захад Расіі, але не для таго, каб яна змяніла прапіску: дзяўчына сустрэла суджанага і прывезла яго ў бацькоўскі дом – на захад Беларусі. Читать далее

Аліса разам з маці і жаніхом прыехала на Астравеччыну 25 гадоў таму. Тут з каханым яны пабраліся шлюбам, нарадзілі сыноў, пабудавалі дом – словам, засталіся.
Пра дарагую сэрцу радзіму і прыезд у нашу краіну расказвае жыхарка Альхоўкі Аліса Сізінцава. Читать далее

Торжественное мероприятие, приуроченное Дню единения народов Беларуси и России, прошло в многофункциональном комплексе социально-культурного назначения.

Читать далее

Пяць гадоў таму сям’я Марыны Швец прыехала ў наш горад з украінскага Энергадара. З  часам набылі дом непадалёк Астраўца – і цяпер пакрысе там абуладкоўваюцца. Читать далее

Дзе чалавеку добра, утульна, спакойна? Там, дзе ён нарадзіўся, – ці там, дзе жывуць яго родныя? А можа, там, дзе ён атрымаў прызнанне, – ці там, дзе яго разумеюць? Напэўна, там, дзе ён адчувае сябе сваім, калі навакольныя не зважаюць на колер скуры, адметныя рысы твару, асаблівасці мовы, звычкі… Тады і дыхаецца лёгка, і спіцца салодка, і працуецца добра, і жывецца мірна – ПАД АДНЫМ НЕБАМ.

А калі такіх месцаў, якія сталі роднымі, у чалавека некалькі? Тады кожнае з іх проста займае асобны куточак у душы. Читать далее

Дзе чалавеку добра, утульна, спакойна? Там, дзе ён нарадзіўся – ці там, дзе жывуць яго родныя? А можа, там, дзе ён атрымаў прызнанне – ці там, дзе яго разумеюць? Напэўна, там, дзе ён адчувае сябе сваім, калі навакольныя не зважаюць на колер скуры, адметныя рысы твару, асаблівасці мовы, звычкі… Тады і дыхаецца лёгка, і спіцца салодка, і працуецца добра, і жывецца мірна – ПАД АДНЫМ НЕБАМ.

А калі такіх месцаў, якія сталі роднымі, у чалавека некалькі? Тады кожнае з іх проста займае асобны куточак у душы.

Гісторыя кахання Сяргея і Эдзіты Рэдзіных пачалася ў сацыяльных сетках – ды так іх зацягнула, што выйшла за межы сусветнай павуціны, злучыўшы любячыя сэрцы заручальнымі пярсцёнкамі і клятвай перад алтаром. Читать далее

Дзе чалавеку добра, утульна, спакойна: там, дзе ён нарадзіўся – ці там, дзе жывуць яго родныя? А можа, там, дзе ён атрымаў прызнанне – ці там, дзе яго разумеюць? Напэўна, там, дзе ён адчувае сябе сваім, калі навакольныя не зважаюць на колер скуры, адметныя рысы твару, асаблівасці мовы, звычкі… Тады і дыхаецца лёгка, і спіцца салодка, і працуецца добра, і жывецца мірна – ПАД АДНЫМ НЕБАМ.
А калі такіх любімых месцаў, якія сталі роднымі, у чалавека некалькі? У гэтым выпадку кожнае з іх займае асобны куточак у душы – як у нашай гераіні. Читать далее