Уборачная кампанія КСУП “Міхалішкі” вачыма яе ўдзельнікаў
09:34 / 11.08.2023
Пакуль хлебаробы КСУП «Міхалішкі» на механічных майстэрнях у аднайменным аграгарадку чакалі, калі прасохне збажына, пагутарыла з імі пра жніво, ураджай і самую памятную ўборку.
…загадчыка раслінаводчага ўчастка Антона Дзенюша:
Тэхніка разбіта на два звяны: адно абмалочвае збожжавыя, другое – рапс. Дарэчы, уборка крыжакветкавага больш працаёмкая: пасля кожнага набітага бункера трэба чысціць сіта.
У сельскую гаспадарку пайшоў мэтанакіравана. Аграномам хацеў быць з дзяцінства, хоць і да тэхнікі цягнула. Для мяне, як для агранома, гэтае жніво – трэцяе, а так – шостае. Работу сумяшчаю з вучобай на завочным аддзяленні ў гродзенскім універсітэце. Раслінаводчы ўчастак №1 – гэта землі Міхалішак, Завідзінентаў, Туроўя. Яшчэ падчас вучобы ў Навагрудскім аграрным каледжы летам у пары на камбайне быў з бацькам. Некалькі сезонаў запар тата працуе без памочніка. Калі яго звяно малоціць збожжа ці рапс на маім участку, то дапамагаю яму перачапіцца.
Асаблівых хваляванняў няма, акрамя надвор’я, – дажджы стрымліваюць уборку. Раслінаводства, асабліва ў нашым паўночным рэгіёне, па-ранейшаму знаходзіцца ў зоне так званага рызыкоўнага земляробства…
…Сёлетняе жніво мне запомніцца на ўсё жыццё. Пятага жніўня я ажаніўся з самай прыгожай і цудоўнай дзяўчынай у свеце.
…камбайнера Валерыя Дзенюша:
Найбольш за ўсе гады намалочваў звыш 1 400 тон зерня, а так амаль кожны сезон маю тысячу. Не ведаю, ці атрымаецца сёлета, ці дазволіць ураджай. Апошнія гады працую без памочніка – налаўчыўся, ды і больш зараблю. На гэтым камбайне за ўсе сезоны ўжо «ўзяў» сваю 20-ку.
З культур люблю пшанічку. Яна высокая, добра сыплецца – адно задавальненне яе ўбіраць. Самы капрызлівы ячмень – цяжка ўбіраць.
Кожны з нас хоча намалаціць як мага больш – прычына, як па мне, нават не ў грашах. Можаце лічыць гэта справай мужчынскага гонару.
За мной яшчэ замацаваны кормаўборачны комплекс КВК-800 і трактар МТЗ-1222 – 23 гады ў адных руках. Але ніколі так сэрца не трапечацца ўнутры, як падчас уборкі. Летам не магу дачакацца, калі выведу ў поле свой «Джон-Дзір». Гэтыя адчуванні зразумее той, хто не адзін сезон працуе на жніве.
…дырэктара Вадзіма Саковіча:
Без перабольшвання скажу, што мае падначаленыя самыя перадавыя і працавітыя людзі. Прозвішчы спецыяльна называць не буду, таму што кожны з удзельнікаў жніва – і вопытныя, і маладыя – стараюцца ў меру сваіх сіл і магчымасцей. Кагосьці выдзеліць, а пра кагосьці змаўчаць мне не дазволіць сумленне.
Адзінае што ўзгадаю галоўнага агранома Алега Кавалевіча – думаю, у гэтым мяне падтрымаюць многія. Нягледзячы на малады ўзрост, гэта спецыяліст вышэйшага класу, які па-сапраўднаму хварэе за ўраджай і наш КСУП. Ды і камбайнеры ў нас дружныя. На масавым жніве без паломак не абыходзіцца. Механізатары дапамагаюць адзін аднаму.
Адразу, калі прыйшоў у гаспадарку, заняўся пытаннем забяспечанасці спецадзеннем. Выдалі ў поўным аб’ёме ўсім работнікам. На гэтым мехдвары, напрыклад, былі праблемы з душавой.
Вырашылі і гэтае пытанне. Цяпер, вярнуўшыся з поля, кожны механізатар па жаданні можа памыцца.
Усе занятыя на ўборцы і корманарыхтоўцы работнікі забяспечаны двухразовым гарачым харчаваннем – гатуюць, да слова, вельмі смачна нашы дзяўчаты з кафэ «Вілія». Аплата такога абеду для механізатара ці вадзіцеля сімвалічная: 10% яго кошту, ці крыху больш за 1 рубль.
…Па ўсім бачна, што гэты год будзе няпростым – травы і збожжавыя не ўрадзілі. Тым не менш, жывёлу зімой трэба будзе карміць. Першым укосам нарыхтавалі крыху больш за 60% сенажу ад запланаванага. Каб кампенсаваць недахоп, паклалі ў пракосы каля 250 гектараў пшаніцы – фураж выйшаў добры. Эксперыментальна кропкава скошвалі рапс, дзе пайшла падсада. Думаю, што пасля дажджоў правядзём і трэці ўкос. Спадзяюся, што ўкладзёмся ва ўсе агратэхнічныя нормы і тэрміны спачатку на ўборцы, а потым і на сяўбе азімых.
…вадзіцеля Станіслава Мілашэвіча:
Праўда, тэхніка з-за ўзросту псуецца, ведаць пра сябе даюць і спёка, і холад. Сёлета цалкам кабіну памяняў. Спісаны КамАЗ знайшлі ў адной са смаргонскіх гаспадарак. Пераварваў, латаў – затое цяпер блішчыць, як новая.
Ледзь не штогод першым у нашай гаспадарцы перавожу тысячу тон зерня, але не гэта галоўнае. Не дажджыла б – і справілі б у калгасе дажынкі. Маю на ўвазе не такія, як раней, калі накрывалі сталы, разам збіраліся. Закрылі б уборку, балазе, камбайнаў хапае – і пачалі б сеяць. У сельскай гаспадарцы ўсё, па вялікім рахунку, па крузе ідзе…
Летась новы гомсельмашаўскі агрэгат прапаноўвалі мне паспытаць у полі. Наадрэз адмовіўся – толькі за рулём аўтамабіля я як рыба ў вадзе. (Усміхаецца.) Увогуле да тэхнікі рукі з дзяцінства цягнуцца і галава, здаецца, нядрэнна думае. Цяпер, напрыклад, пакуль на майстэрнях чакаем выхаду ў поле, не сяджу без справы: разабраў акамулятар, «падпсіхоўвае» ён нешта.
На днях шэф і прафсаюз віншавалі мяне з юбілеем – падарунак уручылі. Але дзень нараджэння ніколі не адзначаю, максімум магу вечарам зазірнуць да сястры ў Белую Ваду на вячэру – і хутчэй назад, у свае Дварышчы – заўтра ж на работу. Не разумею я лайдакоў, якія за чаркай свету белага не бачаць.
Ураджай сёлета горшы, але трэба прыбраць усё, што радзіла ніва. За дзень найбольш перавозіў 277 тон, найменш – 70. Усё залежыць ад таго, у колькі выйшлі ў поле і якую культуру ўбіраем. Найлепш сыплецца пшаніца, але і рапс сёлета ў нас на зайздрасць суседзям вымахаў. Адзін год тры тысячы тон узяў. А пры Шафарэвічу наш калгас (тады яшчэ імя Мічурына) першае месца ў раёне заняў па ўраджайнасці збожжавых.
…загадчыка зернесклада Ірыны Сераковай:
Гэты зернесушыльны комплекс «ЛідаАрай» узвялі ў 2009 годзе –
з таго часу і я тут. За змену найбольш дапрацоўвалі 400 тон зерня, цяпер – па 100, 200. Спачатку збожжа было добрае – дастаткова было раз прагнаць і можна размяркоўваць, што на выкананне дзяржзаказу пойдзе, а што ў засекі, – а цяпер вільготнае.
Парадаваў у гэтым годзе ўраджай рапсу, з уборкі гэтай культуры ў нашай гаспадарцы і распачалося жніво.
Не магу нарадавацца на аператараў зернесушыльнай устаноўкі. У пары з вопытным Віктарам Мілашэвічам сёлета працуюць зусім маладыя хлопцы Андрэй Чайкін і Паша Салагуб. Напачатку перажывала, як справа пойдзе, тым больш стартавалі з рапсу. Важна разумець, што работы па дапрацоўцы крыжакветкавага больш адказныя і небяспечныя – усё ж алейная культура, і «змяншаць» вільготнасць трэба да 7% у адрозненне ад збожжавых, дзе дастаткова 13-14%. Крыху перасушыш – і можа загарэцца. Але дарэмнымі былі хваляванні: хлопцы нібыта ўсё жыццё працуюць на сушылцы. Вядома, тут вялікая заслуга і Антонавіча. Другі сезон школьнікі добра спраўляюцца з абавязкамі: падмятаюць, падсуваюць зерне своечасова.
Найбольш запомнілася жніво, калі ў нашай гаспадарцы валавы намалот пераўзышоў 10 тысяч тон. Уявіце сабе ўсю гэтую тэрыторыю ў горах зерня – яно было паўсюль, куды ні кінь вокам. А раздзялялі гэтыя залатыя астраўкі невялікія сцяжынкі –
прайсці толькі. Ніводнага кілаграма зерня не змарнавалася!
