Воронские школьники о Дедушке Морозе, чудесах и подарках
12:04 / 02.01.2019
Эмілія Гіновіч, Даша Рабкоўская, Жэня Кяжун, Таня Таргонская, Насця Лукашэвіч
– Якія святы мы хутка будзем адзначаць?Даша: Куццю, Новы год…
Таня: Каляды…
– А хто галоўныя персанажы гэтых святаў?
Таня: Дзед Мароз і Снягурка.
Жэня: Баранчык.
– Які баранчык?
Жэня: Ну, такі, з рогамі… Ой, не, гэта ж год Свінні будзе!
– Хто ведае, дзе жыве беларускі Дзед Мароз?
Эмілія: У Белавежскай пушчы?..
– Правільна. А хто-небудзь быў у яго ў гасцях?
Разам: Не, не былі.
– А хочаце?
Усе разам: Так! Там прыгожа. І цікава. Там звяроў розных шмат.
– Дык можа, ведаеце, хто яшчэ там з Дзядулем Марозам жыве?
Даша: Алені.
Насця: Гномы.
Жэня: А там яшчэ ўсялякія прыборы ёсць, якія робяць цацкі!
Эмілія: І Снягурачка дапамагае.
Жэня: Санта Клаус!
– А Санта Клаус і Дзед Мароз – гэта не адзін і той жа казачны герой?
Таня: Не, наш Дзед Мароз у Белавежскай пушчы жыве!
Жэня: А Санта Клаус там… у Паўднёвай… Амерыцы?.. Не, у гэтай… У Еўразіі!
Даша: У Антрактыдзе?
– А скажыце, жонка ў Дзеда Мароза ёсць?
Разам: Ээээ… Так!.. Не?..
– Хто лічыць, што жонка ў Дзеда Мароза ёсць, скажыце, як яе завуць?
Жэня: Проста жонушка?..
Эмілія: Сняжынка?..
Таня: Снежная Каралева!
– Давайце паспрабуем падумаць. Калі Дзед Мароз прыходзіць да нас?
Разам: Калі холадна… і снег вакол ляжыць.
Жэня: Летам ён заняты – вырабляе цацкі і лялек для дзяцей.
– Значыць, Дзед Мароз да нас прыходзіць калі?
Разам: Зімой!
– Тады жонку Дзеда Мароза завуць як?..
Разам: Зіма?..
– Так, Матухна Зіма. А Снягурачка адкуль узялася?
Насця: Яе са снегу дзед і баба зляпілі.
Жэня: Ага! Я ў мульціку «Дзед Мароз і Маша» гэта бачыў.
Даша: І я бачыла. Яна там у халадзільніку сядзела, каб не растаць…
Таня: А потым дзед з бабай некуды паехалі…
Жэня: А яна з сябрамі на вуліцу пайшла, і яны там праз агонь скакалі…
Эмілія: І Снягурачка выпарылася... А потым на аблачыне паляцела некуды.
Насця: А потым Дзед Мароз яе зноў зляпіў.
– А вы, спадзяюся, праз агонь не скачаце?
Разам: Не!!! Гэта небяспечна!
– Добра, што вы такія асцярожныя і паслухмяныя! Напэўна, Дзед Мароз вам ужо і падарункі падрыхтаваў. Вы ж ужо даслалі яму лісты?
Жэня: Я хадзіў на пошту, каб адправіць ліст Дзеду Марозу.
Насця: А мая мама паштальёнам працуе. Так што я ёй свой ліст аддала, каб яна адправіла.
– А што ж вы, цікава, папрасілі?
Эмілія: Ляльку... А з яе потым такі прыгожы матылёк з’яўляецца.
Насця: Я набор для малявання папрасіла. Люблю маляваць! Я неяк рэчку намалявала, дрэва, з якога лісточкі чырвоныя падаюць, зайчыка. Але мне яшчэ трэба вучыцца і трэніравацца!
– А што Даша папрасіла?
Даша: Шлёпусы.
– Што?
Даша: Шлёпусы! Гэта гульня такая, у ёй трэба шлёпаць вусамі па картцы...
– А што рабіць тым, у каго вусоў няма?
Даша: Дык яны там у каробку пакладзены – вусы на палачцы... Імі і трэба шлёпаць па сваіх картках!
Таня: Я таксама хачу набор для малявання. Я нядаўна ёлку намалявала, Дзеда Мароза і Снягурку. Сяброў сваіх час ад часу малюю.
Жэня: А я на Новы год хачу жывога зайца, каб яго даглядаць, гуляць з ім, карміць.
– А як Дзед Мароз дзецям падарункі дастаўляе?
Жэня: У яго чароўныя сані ёсць! Туды шмат чаго пакласці можна!
Насця: А запрагае ён у сані аленяў.
– А я думаў, што Дзед Мароз на тройцы белых коней ездзіць…
Даша: Не! На аленях.
Жэня: Я неяк бачыў, як яны праз дарогу беглі. У іх яшчэ рогі такія вось (спрабуе паказаць).
Насця Кяжун, Вераніка Тарашкевіч, Паліна Прыстаўка, Вераніка Ігнатовіч, Арцём Лапінскі, Даніла Аўгуль, Саша Бумбуль, Лёша Бумбуль
– Якія касцюмы вы падрыхтавалі на навагодні ранішнік?Паліна: Я Лісічкай буду!
Насця: А я Піраткай!
Вераніка Ігнатовіч: Снегавіком. Ой, Сняжынкай!
Вераніка Тарашкевіч: А я – Снягуркай!
– Снягуркай? А што ты рабіць будзеш?
Вераніка Тарашкевіч: Вершык чытаць: «Я к вам пришла из зимней сказки. Я вся из снега-серебра. Мои друзья – мороз и иней. А звать Снегурочкой меня…»
– А кім хлопчыкі на Новы год апрануцца?
Саша: Я Мішкам буду.
Лёша: А я – Чалавекам-павуком. У мяне маска ёсць.
Арцём: Я – Фрэдзі!
– А хто гэта?
Арцём: Ну, гэта з гульні. Ён там сядзіць у цемры і забівае людзей.
– А мама ведае, кім ты хочаш быць на Новы год?
Арцём: Я ёй пазней скажу.
– А ты, Данік, кім быць хочаш?
Даніл: Я буду Дэдпулам. У мяне ўжо і маска ёсць, і пісталеты, і мячы…
– Арцём і Даніла, а чаму вам хочацца быць дрэннымі і непаслухмянымі героямі? Ці вы лічыце, што ў гэтым шчасце? Ці ў чым іншым?
Вераніка Тарашкевіч: Шчасце – у жыцці!
Хлопцы: У дарослым жыцці!
– Якое ж шчасце ў дарослым жыцці: трэба рана падымацца, працаваць, каб грошай зарабіць, дзяцей накарміць, за святло і газ заплаціць, адзенне і абутак купіць…
Арцём: А я не буду працаваць. У мяне будзе дзяўчына, якая будзе зарабляць шмат грошай…
Саша: Шчасце ў Дзедзе Марозе.
Лёша: У грашах!
Насця: Шчасце ў школе, калі адзнакі добрыя, у жыцці… Не, ну ўсё ж у грашах!
– І шмат грошай трэба?
Насця: Рублёў сто хопіць. Каб можна было схадзіць у магазін, купіць цукерак і пячэння, з’есці іх – і спаць! А ранкам яшчэ сто каб давалі.
– А як іншыя лічаць?
Вераніка Тарашкевіч: Шчасце – у дзецях!
Паліна: Я таксама думаю, што ў дзецях! Ну і ў грашах, канешне!
Вераніка Ігнатовіч: У здароўі!
– І што ж, толькі грошы ўсім патрэбны? Няўжо вы ў Дзеда Мароза толькі грошы прасілі?
Саша: Я папрасіў Нёрф. Гэта такі пластыкавы пісталет, ён пластмасавымі кулькамі страляе.
Лёша: Я таксама ў Дзядулі Мароза пісталет папрасіў.
Арцём: А я аўтамат хачу – эмку.
Даніла: Канструктар.
Паліна: А я хачу гіраскутар! У нас у Беразоўцы нармальны асфальт ёсць – на ім можна катацца!
Вераніка Тарашкевіч: Фею, якая лётае. Я па тэлевізары бачыла такую. Яе на руку ставіш, а яна ўзлятае.
Вераніка Ігнатовіч: Калекцыю бонсцікаў!
Насця: Набор для малявання, блок-зарадку і сквіш.
– А гэта што такое?
Насця: Сквіш – гэта такая цацка, яе сціскаеш, а яна зноў становіцца такой, як была. Цацка-антыстрэс.
– У цябе так многа стрэсаў?
Насця: Вельмі шмат! У мяне ёсць сястра, яна нада мной пастаянна здзекуецца! Арцём заўсёды мяне нервуе: дастае ў школе.
– Ну гэта вы ўсё, напэўна, у сваіх лістах да Дзеда Мароза напісалі. А як вы гэтыя лісты перадавалі яму?
Насця: Я пад ёлачку паклала вечарам, а ранкам яго ўжо не было.
Паліна: Я таксама паклала свой ліст пад ёлачку.
Вераніка Ігнатовіч: І я!
Вераніка Тарашкевіч: А я напісала ліст і дала маці, каб адправіла яго па пошце – і мне Дзед Мароз відэавіншаванне даслаў.
Даніла: А я ліст з пажаданнямі склаў у самалёцік і закінуў на ёлку.
Арцём: Я сваю паштоўку ў шкарпэтку паклаў…
Лёша: А да нас Дзед Мароз ужо прыходзіў. Цукеркі прыносіў мне і Сашу. І дзве тачылкі.
Насця: І мне Дзед Мароз ужо падарунак прынёс – такую штуку, каб мабільнік трымаць. Праўда, мама яе ўжо парвала. Цяпер будзе сама новую купляць.
Саша: А я свой ліст у скрыню з-пад пячэння схаваў, каб бацькі не знайшлі.
– Добра. Пра падарункі высветлілі. А як іх, на вашу думку, Дзед Мароз пад ёлачку кладзе?
Вераніка Ігнатовіч: Ну, ён жа чараўнік: кіем стукне – і ў росце змяншаецца!
Саша: А потым у доме зноў вырастае.
Насця: А яшчэ ён можа праз комін у хату заляцець.
Новы год прыйшоў і прашоў. Казка ажыла ў нашых, нават самых дарослых сэрцах, няхай, можа ў некага, усяго толькі на адзін дзень. Ну, а калі вашы мары ўсё ж не спраўдзіліся, то магчыма гэта падстава задумацца аб сваіх паводзінах і стаць у новым 2019 годзе больш добрымі, больш шчырымі і лепшымі.
