Любоў Жакун выйшла на пенсію – і пачала сваю справу
08:09 / 29.07.2025
Але так бывае не заўсёды і не ва ўсіх. Да прыкладу, Любоў Жакун з Гервят пасля выхаду на пенсію пачала трэці і зусім нечаканы для сябе этап свайго жыцця.
А потым рэзкі паварот лёсу – і ў 1984 годзе маладая сям’я Жакуноў пераехала на Астравеччыну, у Гервяты. Тагачасны старшыня калгаса «Радзіма» Вячаслаў Адахоўскі ўгаворваў Любу пераводзіцца ў Ленінградскі сельскагаспадарчы інстытут, але яна не пагадзілася: разам з мужам пайшла працаваць даглядчыкам на комплекс. Партрэты Леаніда і Любові Жакуноў не сыходзілі з Дошкі гонару, часта з’яўляліся на старонках «Астравецкай праўды». Больш за 30 гадоў даглядалі яны быкоў. Нялёгкай і добрасумленнай працай здабылі за гэты час славу і пашану.
І вось прыйшоў час заслужанага адпачынку – і новага этапу жыцця…
…А да гэтага здарылася ў сям’і бяда, якая, як потым аказалася, стала лёсавызначальнай падзеяй. Цяжка захварэла і вымушана была пакінуць работу ў школе дачка. Вузел паштовай сувязі у той час паставіў свой кіёск каля касцёла, і маладой жанчыне прапанавалі пайсці туды прадаўцом. Яна, каб не маркоціцца дома, пагадзілася.
У тыя гады гервяцкі храм і тэрыторыя вакол яго стараннямі ксяндза-пробашча Леаніда Несцюка дзень пры дні набывалі новае аблічча і сюды пацягнуліся турысты. Выходзячы з касцёла, яны хацелі набыць што-небудзь на памяць – а прапанаваць не было чаго… Ва ўсякім выпадку, існуючы ажыятажны попыт на сувеніры пошта не магла задаволіць ні колькасна, ні якасна. Жакунам прапанавалі: бярыце кіёск у арэнду і гандлюйце, чым хочаце.
«Калі б мне хто-небудзь сказаў, што я стану прадпрымальнікам, – пасмяялася б, – усміхаецца Любоў Пятроўна. – Ужо і работу пакінула, а душа балела: як там справы на комплексе. Дзяўчаты едуць на работу, зазірнуць да мяне, стануць расказваць – хочацца кінуць усё і за імі бегчы. Ды прывыкла – чалавек да ўсяго прывыкае»…
З цягам часу Жакуны купілі ўласны шапік, у 2020 годзе па прапанове мясцовай улады перамясціліся на плошчу аграгарадка побач з магазінам. Разнастаілі асартымент, сталі прапаноўваць наведвальнікам – а гэта ў большасці сваёй турысты, якія праехалі немалы шлях, каб убачыць гервяцкую прыгажосць, і стаміліся – каву розных гатункаў…
Хоць справа ў іх, можна сказаць, сямейная. Муж Леанід, таксама пенсіянер, жартуе, што працуе ў жонкі персанальным вадзіцелем. Сын, які жыве ў Мінску, клапоціцца пра асартымент. Зрэшты, цяпер пастаўшчыкі самі прапануюць самы разнастайны тавар. І ў шапіку Жакуноў можна набыць не толькі банальныя магніцікі ды талеркі з відамі касцёла Святой Тройцы і іншых знакавых мясцін Астравеччыны – цяжка сказаць, чаго тут няма. Дзіву даешся, колькі ўсяго цікавага, прыгожага і арыгінальнага змяшчаецца на невялікай плошчы. І рэдкі турыст, наведаўшы Гервяты, пакідае гэтыя мясціны без сувеніра ад Жакуноў.
…Гераіня вядомага фільма сцвярджала, што ў 40 гадоў жыццё толькі пачынаецца. А Любоў Жакун упэўнена, што ніколі не позна пачаць пісаць новую старонку сваёй біяграфіі.
Галоўнае – не баяцца ісці па той сцежцы, на якую цябе штурхае лёс.
