Конкурс про санки: Любiш катацца - Любi i татачку вазiць! (Конкурс завяршыўся)
Але ж і ўраджайным выдаўся чарговы тур конкурсу «Што б гэта значыла?»! Здавалася б, і здымак немудрагелісты, а нашы чытачы так распісаліся! Ажно 14 удзельнікаў прыдумалі подпісы да здымка. І большасць з іх – не па адным, а па некалькі – усяго мы атрымалі больш за 40 варыянтаў. «Надышло, накаціла», – шчыра прызналася Міраслава Якіменка, якая даслала іх ажно 11 (!) .
Калі «надыходзіць» і «накатвае» натхненне – гэта цудоўна, можна толькі парадавацца! Толькі прабачце нас, дарагія канкурсанты, што мы не ў стане надрукаваць усе вашы перлы і выбралі, на наш погляд, лепшыя, – газета ж не гумовая…
Калі прапаноўвалі чытачам прыдумаць подпіс да фотаздымка Златы Радзевіч, то чакалі, што чытачы завядуць любімую тэму: маўляў, сын цягне дахаты падпітага бацьку.
Без гэтага, вядома ж, не абышлося. Вось што піша Валянціна Масцяніца:
Цягне татку сын на санках,
Цягне, упіраецца…
Вельмі добра, што мой татка
П’яны не спрачаецца!
І Валянціна Журэйка мае што сказаць з гэтай нагоды:
День морозный… Выходной…
Папу я везу домой.
Не дойдёт ведь сам, бедняга.
По пиву он – большой трудяга.
У тую ж тэму – варыянт Капіталіны Пятроўскай:
Что-то папка занедужил,
Не пришёл домой на ужин.
Я его искать пошёл
И под кустиком нашёл.
Посадил его на санки
И везу домой до мамки.
Папочку я не брошу,
Он проспится – и вновь хороший!
А Эдуард Лукша цэлую паэму ў стылі «Сялянскіх дзяцей» Някрасава наваяў:
Однажды в студёную зимнюю пору
Я из лесу вышел. Был сильный мороз.
Гляжу: поднимается медленно в гору
Лошадка. Я думал, что с хворостом воз.
Вот я присмотрелся: мне куртка знакома.
На хворост похоже – но это не так!
Мой папа с утра вышел рано из дома,
А для воскресенья плохой это знак.
«Откуда дровишки?» – спросил ямщика я.
А он удивился: «Какие дрова?»
Везу мужика я домой с ресторана.
В таком виде он потеряет права.
«А что за мужик-то?» Я – ближе к телеге…
По куртке и обуви вижу: отец!
Ведь вроде спортсмен он. Я думал – в забеге.
Но даже к спортсменам приходит песец!
Ну, думаю, мама, не дай бог, увидит,
Каким рейсом папа доставлен домой.
Прошу ямщика: «Если вас не обидит,
Отдайте мне груз… Он отец мой родной!
Так папу вёз я… Но однако же мама
С балкона смартфоном взяла и сняла!
Ведь женщины любят такую рекламу:
«Отец любит сына…» Такие дела!
На гэта ж намякае і адзін з варыянтаў Міраславы Якіменкі:
Тата! Тата! Тата!
Закончылася свята!
Дома мамка нас чакае,
У акенца паглядае.
Рэгіна Дрэма трохі перайначыла гэтую тэму, паіранізавала:
Ай-ай-ай, мой тата з працы
Ледзьве ногi валачэ.
Адвязу яго дахаты –
І цяпер ён не ўцячэ!
Ён казаў: палучка сёння…
Вiдаць, цяжка яму йсцi,
Атрымаўшы мiлiёны,
Мусiць, цяжка iх нясцi!
І ўсё ж большасць нашых канкурсантаў убачылі на здымку тое, што, уласна кажучы, і «зняла смартфонам мама»: як весела бавяць зімовы час бацька з сынам. І праўда, за іх можна толькі парадавацца!
Вось што піша Антаніна Вяршыла:
На санках прокатиться
Захотелось мне с утра,
Попросил я папу
Покатать меня.
Очень весело катались,
Сильно мы проголодались,
И обедать мама домой
Нас позвала.
Но устал мой папа,
Остался он без сил…
Домой его на санках
Тащить меня просил.
З ёй салідарная і Валянціна Журэйка:
Калі ў таты выхадны,
Мы катаемся з гары.
Я імчуся ва ўвесь дух –
Тата мне зайздросціць.
Хай хоць раз прамчыць і ён!
Ён – малы дарослы!
Упляла свой голас у гэты хор і Валянціна Масцяніца:
Усе людзі дзівяцца,
Як сын з бацькам бавяцца!
Малы з гары ляціць на санках –
А пад горку цягне бацьку.
А вось якія словы ўкладвае ў вусны малога Міраслава Якіменка:
Тата мой хоць не стары,
Але часам – як малы,
Гоп на санкi! Скок i гоп!
Пакатай мяне, сынок!
А вось Ларыса Гупянец лічыць, што сын зусім іншае думае, і папярэджвае бацьку, што падчас падобных забаў варта быць асцярожнымі – уважліва, мусіць, слухае папярэджанні выратавальнікаў:
Зима, зимушка-зима,
Снега много принесла!
Белый снег, как молоко,
С рукава сдувать легко.
Снег холодный, но пушистый.
А на солнце – золотистый!
Только землю снег покроет –
Собираемся мы трое.
Веселимся на полянке:
Папа, я… И ещё санки.
Покатились санки вниз.
Крепче, папочка, держись!
Ты смотри, не упади, –
Там канавка впереди!
Надо ездить осторожно!
А не то разбиться можно!
Зрэшты, многія канкурсанты ўбачылі ў падобным раздзяленні абавязкаў меркантылізм: хто – дзяцей, а хто – іх бацькоў.
Вось што піша Валянціна Журэйка:
Тату вельмі я шаную,
На санках у магазін важу.
Хачу, каб доўга дужым быў,
Дом з машынай мне купіў!
Салідарны з аднавяскоўкай і Эдуард Лукша:
Не хотите быть больными?
Лучше быть здоровыми!
Зимой – папочку на санках,
Летом же – на ровары.
Прокатите папу с горки,
Да и в горку – тоже!
Ну, на санках – за конфеты,
На ровары – дороже!
А когда с соседкой Светкой
Будем вместе, в паре,
Так в день свадьбы папа нам
Купит «Ягуара»!
У Міраславы Якіменкі іншая «такса» – праўда, і разлік не доўгатэрміновы, а імгненны:
Сёння Астравец прысыпала сняжком.
Прыехаў я за татам, каб ён не йшоў пяшком.
Вазок мой вельмi спраўны,
Ды i сам не промах я:
Достаўлю тату я дахаты
Усяго за 3 рубля.
А Рэгіна Дрэма лічыць, што не ў сына – у бацькі тонкі разлік на будучыню:
Тяни, сынок, осталось малость…
Вон и мама вышла в путь.
Тренируйся, что б на старость
Нас двоих смог «потянуть»!
Клапатлівага, уважлівага сына ўбачыла на здымку Міраслава Якіменка, якая, да слова, добра ведае і тату, і маму хлопчыка са здымка – і рассакрэчвае іх інкогніта:
Ролю Дзеда Мороза тата адыграў,
Касцюм у касцюмерную аддаў…
Я яго дадому адвязу –
Там мама смажыць каўбасу.
І яшчэ адзін варыянт ад Міраславы:
Ногi ў таткі забалелi –
Iсцi самi не схацелi.
І мая матуля Злата
Адправіла мяне за татам.
Моцную сувязь прашчураў і нашчадкаў убачыла на здымку Яна Галіна. Жанчына лічыць, што мудры бацька дастойна выхоўвае дзяцей, і падмацоўвае гэтую выснову вершам:
Бацька ў сані пасадзіў
Аж восем малалетак –
Сваіх родных дзетак.
Па снегу кожны надвячорак
Робіць ён кругоў пад сорак!
Стаміўся і прыстаў асілак,
І зусім ён страціў сілы…
І сказала міла Натка:
«Не турбуйся, родны татка!
Мы дахаты па чарзе
Давязём, любы, цябе».
І Ірына Анімуцкая радуецца за бацьку з сынам:
Снег. Зима. Прекрасная пора.
Папа с сыном вышли прогуляться
И на санках с горки немного покататься.
Так катались они долго – папа притомился.
И сыночек предложил,
чтоб в санки он садился.
Только вот беда: силёнка-то ещё не та…
Но сама забота – всем понятно –
Папе и почётна, и приятна.
Што назад кінеш – тое наперадзе і знойдзеш – так казалі даўней людзі.
Вось як агучыла гэтую тэму Яна Галіна:
Калі трымаеш санкі за аборку,
Выконвай шчыра пагаворку:
«Дар – за дар, дарма – нішто!»
Павёз дзед унука за азярцо,
Пакружыў разоў пяток…
– А цяпер ты катай мяне, мілок!
А Рэгіна Дрэма, перайначыўшы вядомую прыказку, гаворыць коратка і ясна:
Любiш катацца –
Любi i татачку вазiць!
Рэгіна абыграла і яшчэ адно крылатае выказванне:
Долго думать тут не надо,
Тут поговорка подойдёт.
Огласить вам буду рада:
«Небитый битого везёт»!
Гэты тур конкурсу ўвогуле багаты на перайначаныя пад бягучы, адлюстраваны на здымку момант, цытаты. Да прыкладу, Ангеліна Вяршыла і Вольга Пінчук успомнілі «Тэлефон» Карнея Чукоўскага.
Ох, тяжёлая эта забота:
Тащить отца на работу!
(Варыянт Ангеліны.)
У Вольгі – тая ж тэма:
Ох, нелёгкая эта работа:
На санках тащить бегемота.
А Ларыса Гупянец узгадала і прымеркавала да здымка даўнюю ці то легенду, ці то быль:
Здаралася такое не штодня,
Даўно было... А людзі не забылі:
У санках, дзе мядзведзь замест каня,
Магнаты пакуражыцца любілі...
І ў нашы дні, калі прыйшла зіма,
Ты, далібог, сябе адчуеш панам!
Няма мядзведзя? І каня няма?
Дык тата ёсць! А яшчэ я – і сані!
У Дануты Горбаль іншыя ўспаміны і цытаты – відаць, навеяныя нядаўнімі вечарамі сустрэч выпускнікоў: «Мне бы жизнь свою, как киноплёнку, прокрутить на тридцать лет назад...»
І satsuraoksana «спявае» пра сваё, юнацкае: «Едем, едем в соседнее село на дискотеку..».
А emich2305 – пэўна, юрыст! – лічыць, што падобная сітуацыя магчыма, калі: «...внесли поправки в закон «О правах ребёнка».
Выбіраць з такога мноства варыянтаў, розных і пераважна добрых, было не проста складана, а вельмі цяжка! Дастаткова сказаць, што літаральна ўсе аўтары і большасць подпісаў з большай ці меншай колькасцю балаў прэтэндавалі на прызавыя месцы.
У выніку ў нас з мінімальным адрывам наперад вырвалася Міраслава Якіменка з подпісам, дзе тата на санкі – гоп ды скок. А на другім месцы – ажно трое канкурсантаў: аднолькавую суму балаў набралі Рэгіна Дрэма з варыянтам, дзе тата з працы мільёны валачэ; Эдуард Лукша з перапеўкамі някрасаўскіх «Сялянскіх дзяцей» і Валянціна Журэйка з вершыкам пра малога дарослага тату.
Астатнім канкурсантам, якім крыху не хапіла да перамогі, раім не засмучацца і верыць, што яны стануць лепшымі ў наступны раз. Ва ўсякім разе, мы шчыра ім гэтага жадаем!
Фото Златы Киткевич
