Як Авечкін стаў Бараном
16:53 / 23.03.2021
Разные житейские истории – веселые и грустные, поучительные и «ни о чем» – вы можете присылать нам на обычную (Островец, ул. Энгельса, 2А) или электронную ostrov_red@tut.by почту, воспользовавшись баннером «Предложить новость» на главной странице сайта ostrovets.by в правом нижнем углу или оставив сообщение в группах «Островецкой правды» в социальных сетях.
Ваши истории будут опубликованы на сайте газеты и в социальных сетях, а лучше – напечатаны на страницах «Островецкой правды».
Што-што, а прыроджаны гумар і вастраслоўе ў нашых людзях былі заўсёды. Вы толькі прааналізуйце мянушкі, якія даюць суседзям і калегам – што называецца, не ў брыво, а ў вока! А часам і само прозвішча становіцца першаасновай для мянушак і неспадзявана ўводзіць людзей недасведчаных у грэх.
Так было з маёй сяброўкай, якая пасля заканчэння каледжа стала працаваць у надзвычай аўтарытэтнай установе. Старалася апраўдаць давер, імкнулася ва ўсё ўнікнуць, з усім разабрацца.
Быў у той арганізацыі інжынер па прозвішчы Авечкін, а ў калектыве яго ўсе чамусьці звалі Бараном – за вочы, вядома.
І вось аднойчы таварыш Авечкін звярнуўся да маладога спецыяліста з просьбай выпісаць яму даверанасць. Тая па ўсіх правілах, каліграфічным почыркам выводзячы кожную літару, напісала: «Барану Аляксандру Іванавічу», указала нумар пашпарта і іншыя неабходныя дадзеныя – і ўручыла дакумент калезе.
– Ты няправільна выпісала даверанасць! – праз некалькі хвілін шпурнуў паперку ёй на стол інжынер.
– Як няправільна? – збянтэжылася дзяўчына. – Усё ж у адпаведнасці з патрабаваннямі, я правярала.
– І прозвішча? – з’едліва ўсміхнуўся Аляксандр Іванавіч.
– Ну, з вашым прозвішчам цяжка памыліцца…
– І ўсё ж паглядзіце ў пашпарце, як яно пішацца.
Адкрыўшы дакумент, дзяўчына залілася чырванню:
– Прабачце, калі ласка… Я выпадкова…
– Я нават здагадваюся, хто табе гэтую «выпадковасць» падмітусіў! – гнеўна глянуў на жанчын, што ледзь стрымлівалі смех, спадар Авечкін. – Запомні на ўсё астатняе жыццё: я – Авечкін, а не Баран!
– Так, я запомню, – вінавата апусціла галаву дзяўчына.
І сапраўды, далей прозвішча кожнага новага чалавека звярала па пашпарце: ці мала якую мянушку выдумалі вострыя на язык калегі?
Тамара РАБІНКІНА