Як праходзіла калектывізацыя ў Астравецкім раёне
17:31 / 13.12.2020
Першая – аб’ектыўная: эпідэмія каронавіруснай інфекцыі COVID-19 зрабіла практычна немагчымай работу ў Нацыянальнай бібліятэцы, дзе ў старых падшыўках газеты, тады яшчэ «Сталінскай праўды», мы чэрпалі інфармацыю аб жыцці раёна ў пасляваенныя гады.
Другая – суб’ектыўная: публікацыя першых артыкулаў па гэтай тэме не выклікала водгукаў чытачоў – ні станоўчых, ні крытычных. Здавалася, што людзям не цікава, што адбывалася на гэтай тэрыторыі 70 гадоў таму з незнаёмымі ў большасці сваёй людзьмі. Тады навошта займацца марнай працай?
Але, расказваючы, за што яны любяць і чаму выпісваюць «Астравецкую праўду», нашы чытачы раз-пораз сталі ўзгадваць гэты праект – і было вырашана вярнуцца да гісторыі роднага краю, занатаванай на газетных старонках.
Такім чынам, аналізуем, чым жыла Астравеччына ў 1949 годзе.
Здабыткі
Першы нумар «Сталінскай праўды» за 1949 год выйшаў у суботу, 1 студзеня, і быў прысвечаны 30-годдзю ўтварэння Беларускай СССР, а не навагодняму святу, пра якое нагадваў толькі малюнак маладзенькага 1949 года, які прымае справаздачу аб ураджаі ў старога, 1948-га, і абяцае, што «Мы даб’ёмся большага».
Гэтай падзеі прысвечана цэлая старонка мясцовых матэрыялаў, з якіх можна даведацца, што на той час у Астравецкім раёне было:
● 63 школы, у якіх займалася 5 190 вучняў,
● дзейнічала 47 гандлёвых кропак,
● мелася 11 медыцынскіх устаноў,
● працаваў раённы Дом культуры, 3 сельскіх – у Варнянах, Гервятах і Міхалішках, а таксама клуб у вёсцы Дзягенева,
● 11 хат-чытальняў,
● адна стацыянарная і 2 перасоўныя кінаўстаноўкі,
● 2 радыёвузлы – у райцэнтры і ў Варнянах (рэпрадуктары меліся ў 256 дамах).
Пасля вайны ў райцэнтры пабудавалі новы цагельны завод і асвоілі выпуск ганчарнага і алюмініевага посуду.
Калектывізацыя
Гэты год стаў часам масавага стварэння калгасаў на Астравеччыне.
Справа гэтая, па ўспамінах старажылаў, ішла туга – ніхто не хацеў аддаваць сваю зямлю і нажытае дабро ў «агульны кацёл». Арганізацыйныя сходы цягнуліся суткамі, былі і ўгаворы, і пагрозы. З таго часу ўспамінаюць анекдатычны выпадак, які адбыўся на сходзе ў вёсцы Байканы, калі, выслухаўшы ўсе аргументы за калектыўную гаспадарку, Андрэй Пешкур прапанаваў упаўнаважанаму з раёна: «Пан таварыш бальшавік, мы ж не супраць калгасаў. Хай калгас будзе – але не ў нашай вёсцы». Пра яго газета, вядома ж, не пісала.
Але альтэрнатывы калгасам не было. Дакладней, была адна – Сібір. І тыя, хто першым зразумеў гэта, наадварот, імкнуліся запісацца ў калектыўную гаспадарку. Ды не ўсе паспявалі. У заметцы «Кулак імкнуўся прабрацца ў калгас» («СП» за 6 лютага) П. Харытонаў расказвае, як працаўнікі калгаса «Чырвоная зорка» Байканскага сельсавета не прынялі ў свае рады Генрыха Раманоўскага, бо той «на працягу доўгіх год жыцця карыстаўся наёмнай рабочай сілай, меў у сваім карыстанні шмат зямлі і гаспадарчыя машыны». У райвыканкам пайшло хадайніцтва аб аднясенні гаспадаркі Генрыха Раманоўскага да кулацкіх – варта думаць, што лёс яго сям’ю чакаў незайздросны…
Практычна ў кожным нумары газеты паведамлялася, што ў той ці іншай вёсцы створаны новы калгас. У пачатку 1949 года яны з’явіліся ў Навасадах, Міжанах, Слабодцы, Міхалішках, Палушах, Байканах, Бабраўніках, Новай Вёсцы.
У №20 за 3 сакавіка расказваецца пра першы з’езд калгаснікаў раёна (ужо не сялян, як было ў папярэднія гады). Прыводзяцца ўрыўкі з выступленняў старшынь калгасаў «Чырвоная зорка» Байканскага сельсавета Дарашкевіча, імя Молатава Гервяцкага сельсавета Барташэвіча, імя Варашылава Варнянскага сельсавета Шыманца (дарэчы, перад тым узнагароджанага ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга). Старшыня калгаса імя Сталіна Апанасевіч паведамляе, што «…калгас мае ўсе магчымасці для абсталявання сваёй электрастанцыі на р. Лошы і мы зробім усё для таго, каб у гэтым годзе (…) правесці электрычнае святло ў дамы калгаснікаў».
Перад пасяўной калектывізацыя на нейкі час прыпынілася, а калі сяляне адсеяліся, зноў узяліся ўсё абагульняць. У чэрвені створаны калгасы ў Дайлідках, Тартаку, Вароне, Рукшанах, Сакалойцях, Чэхах, Рымдзюнах, Міцюнах. У №71 за 4 верасня паведамляецца, што ў раёне ўтвораны 36 калгасаў, прычым 21 – ужо пасля пасяўной.
У №49 за 19 чэрвеня «Сталінская праўда» паведамляла, што маладыя гаспадаркі набываюць новыя жняяркі – іх купілі калгасы імя Кірава, «Перамога», «Звязда», імя Молатава – усяго ў раёне налічвалася 11 жняярак і чакалася яшчэ адна партыя. А ў №75 за 18 верасня змешчана навіна, што калгасы імя Молатава і імя Варашылава за ўласныя сродкі набылі грузавыя аўтамабілі.
Лепшыя працаўнікі сельскай гаспадаркі адзначаліся высокімі дзяржаўнымі ўзнагародамі. У №41 раённай газеты за 19 мая ў заметцы «Узнагароджанне перадавікоў сельскай гаспадаркі раёна» паведамляецца, што Станіслаў Сінкевіч з калгаса імя Варашылава атрымаў медаль «За працоўную доблесць», Ванда Бартасевіч, Марыя Вашкевіч, Ніна Літвін з калгаса імя Молатава – медалі «За працоўную адзнаку». Усяго з калгасаў імя Варашылава і імя Молатава дзяржаўныя ўзнагароды атрымала 9 чалавек. А ў чэрвені ордэнам Леніна ўзнагароджана звеннявая па вырошчванні лёну калгаса імя Сталіна Ганна Сяргееўна Глазунова, звяно якой на 4 гектарах атрымала па 8,6 цэнтнера валакна і 5,6 цэнтнера льнасемя. Жанчыны з гэтага звяна Вольга Данілаўна Архіпенка, Соф’я Аляксандраўна Бледная, Ганна Феліксаўна Пашкевіч, Анастасія Антонаўна Рабухіна ўзнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга.
«Назву калгасу я прыдумала»
Пра тое, як арганізоўвалі калгас у Вароне, расказвае Фаіна Іванаўна Дакутовіч.
– Як пачалі калгасы арганізоўваць, то я першая запісалася. А што рабіць? Я ў Варону прыехала з Віцебшчыны, вёску нашу спалілі, усе родныя загінулі, я адна, як палец… Тут працаваў участковым мамін стрыечны брат, ён сваіх забраў з папялішчаў, а потым і мяне. Замуж у Вароне пайшла за Юлюка Дакутовіча – пабраліся голы з босым.
А тут – калгасы. Што мне губляць? Першымі заявы падалі старшыня сельсавета Малання Сянюць, я, Франц Макевіч – ён, як прыйшоў з вайны, з сынам у «ястрабкі» запісаўся, у яго бандыты матку і сястру застрэлілі. Ды яшчэ Фомка – ён у вёску пасля вайны прыбіўся. Старшынёй Макевіча выбралі. А майго мужыка бухгалтарам прызначылі – Юлюк дарма што толькі 4 класы скончыў, а вельмі граматны быў.
Зямлю сваю аддалі – нам сельсавет 2 гектары нарэзаў, і каня, і карову – як усе. Мяне адразу ў праўленне выбралі. Я і свінаркай была, і конюхам, і даяркай. Каторыя падкормлівалі свайго жарабца ці кабылку – шкадавалі. Жанчыны прыходзілі, прасіліся: «Фенечка, пакажы маю кароўку». А мне што, шкада? Абдыме за шыю тую карову ды як стане галасіць… А як мяне часта клялі, што даіла іх кароў.
А потым у калгас багацейшыя сталі прасіцца – каб не выслалі. Рамашы такія прыйшлі. Яны ўгаварылі настаўніка Доваля стаць старшынёй. Надта ён разумны быў! Толькі хутка ў Літву, у Лаварышкі, з’ехаў. А тады ўжо Купрэвіча прыслалі. Ён прыехаў, калі ўжо лягчэй было, людзі прывыклі, ніхто супраць калгасаў не выступаў. А перш усяго хапала: і вокны білі, і плявалі ўслед.
Я ж нашаму калгасу, можна сказаць, назву дала. Прыехаў упаўнаважаны з раёна, Крына, сход праводзіць, пытае: «Як калгас назавём?» Усе сядзяць, маўчаць, а я руку падымаю: «Давайце назавём яго Карл Маркс». «Ну што ж, добрая назва», – кажа Крына. За тое мяне кумой калхознай празвалі, што калгас «ахрысціла».
Як стаў калгас надзелы, што ў людзей забралі, заворваць, то камянямі ў трактарыста кідалі. Віцька Дубіцкі клаўся пад колы, каб трактар не пайшоў. Тады нехта ў міліцыю пазваніў, і Віцюка забралі, у турму пасадзілі, мусіць, год ці паўтара яму далі.
А я ў актывістках доўга была. Выклікаюць у раён на сход, то каня запрагу, дзяцей у воз пасаджу – і едзем у Астравец. Каня навяжу каля хаты, што побач з касцёлам стаяла, дам малым хлеба, малака бутэльку налію – яны і бавяцца ў возе, пакуль матка засядае. Хлеб каню скормяць, самі малака нап’юцца – і тое добра.
Потым, як наш калгас у «Полацкі тракт» перайменавалі, моцна шкадавала: такая харошая назва была! Помнік Карлу Марксу стаяў, ёлачкі мы каля канторы з Кухарчыкам садзілі, на Новы год іх агеньчыкамі прыбіралі. І каму што перашкаджала?..
Подписывайтесь на телеграм-канал «Островецкая правда» по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.
Телеграм-канал «Островецкая правда» – всё самое интересное из жизни Островца и Островецкого района.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке t.me/GrodnoMediaGroup.
Телеграм-канал «Гродно Медиа Group» – это ежедневные новости районов Гродненской области и города Гродно.