житейские истории

Гадавала жанчына бычка. Назвала яго Боркам. Рос ён гарэзам, але вялікіх кло­патаў гаспадыні не дастаўляў. Перазімаваўшы, вымахаў у сапраўднага прыгажуна з бліскучай аксамітнай шэрсцю. Читать далее

Якім асцярожным трэба быць у выказваннях, калi ў доме малыя дзецi, я  зразумела не адразу. Читать далее

Антонина Петровна и Павел Иванович – пенсионеры. Их дети выросли и разъехались, внуки тоже редко в гостях бывают. Чтобы родители не скучали, дети подарили им собаку, которую назвали Витькой – идею подбросил внук.  Читать далее

Ці заўважалі вы калі-небудзь як летам ажывае вёска? Зразумела, што яна жыве і ў іншыя поры года, але менавіта летам, калі да бацькоў на канікулы прыязджаюць дзеці-студэнты, а да бабуль і дзядуль – унукі, яна напаўняецца вясёлым гоманам і смехам, з ранку да вечара кіпіць жыццё, назіраецца пастаянны рух. Читать далее

Узгадваючы СССР, многія найперш гавораць пра панаваўшы тады дэфіцыт.  Але ж была ў тых часах свая краса і радасць, былі мара, мэта, вялікая ці малая... Читать далее

Читать далее

Памятаеце эпізод са старога савецкага фільма, дзе лагапед вучыў «февачку» (дзевачку) правільна вымаўляць гукі? Пераглядзела яго нядаўна – і ўспомніла свайго даўняга знаёмага Туркова. Ён таксама, як той лагапед у кіно, не выгаворваў некаторыя літары, і прозвішча сваё прамаўляў Тулкоў. Читать далее

Читать далее

Не делая никаких выводов и не пытаясь никого подтолкнуть к далеко идущим умозаключениям, хочу рассказать об одном странном случае,  произошедшим со мной в прошлом году во время Великого поста. Читать далее

Першага красавіка, як вядома, адзначаецца неафіцыйнае, але надзвычай папулярнае свята: дзень гумару, дзень розыгрышаў, дзень дурня – кожны называе, як хоча. Кожны стараецца каго-небудзь абдурыць, пажартаваць – і пры гэтым трымаць вуха востра, каб самому не трапіць «на кручок».
Читать далее