"Репортёр выходит в свет". Чтобы ребёнок не стал чужим...
13:01 / 12.02.2017
Апошнім часам жыццё ляціць усё хутчэй. Мабільнасць, напружаны рытм – каб паспець, не адстаць, не ўпусціць чагосьці. А ці пачакаюць дамашнія? Ці зразумеюць дзеці?Наш карэспандэнт вырашыў высветліць, як часта і чым бацькі займаюцца са сваімі дзецьмі.
Анастасія Ярашэвіч, у дэкрэтным адпачынку:– Маёй дачцэ толькі дзесяць месяцаў, таму я ўвесь час знаходжуся «на варце» – уся ўвага дзіцяці. Максімум, што можна выдзеліць для адпачынку, гэта хвілін пятнаццаць у дзень, пакуль яна спіць, ды яшчэ крыху ўвечары, калі зроблены ўсе хатнія справы.
Увесь астатні час мы з ёй гуляем з цацкамі, нешта спрабуем маляваць – развіваем маторыку рук. Таксама я ёй спяваю песні і іграю на фартэпіяна – здаецца, ёй гэта падабаецца.
Раман Дзмітрэнка:– У мяне дзяцей пакуль няма, аднак некаторыя думкі па гэтым пытанні маю.
Лічу, што з малымі дзецьмі маці павінна знаходзіцца побач 99 працэнтаў свайго часу. Бацька таксама павінен удзельнічаць у выхаванні, але на больш познім этапе – яго ўплыў на фарміраванне асобы дзіцяці больш неабходны ў 10-14 гадоў, калі пачынаецца пераходны ўзрост. І тут трэба ўмець спалучаць бізун і пернік.
Віка Александровіч, вучаніца 2 класа СШ №2:– Мая мама зараз дома – яна хварэе, таму я яе зараз бачу часцей, чым звычайна.
Чым я займаюся на працягу тыдня? Хаджу ў школу, а яшчэ чатыры разы на тыдзень – у цэнтр творчасці на гурток да Валянціны Вільеўны Віннічак. У хаце спачатку вучу ўрокі, а потым саджуся глядзець мульцікі.
Аня Логінава, вучаніца 2 класа гімназіі №1:– Я пасля ўрокаў у гімназіі хаджу на дадатковыя заняткі па англійскай мове – дадому вяртаюся каля дзвюх-трох гадзін дня. За паўгадзінкі раблю ўсе ўрокі – усё гэта я яшчэ ў першым класе праходзіла, калі вучылася ў Екацерынбургу, таму мне зараз лёгка.
А ўвечары, калі тата вяртаецца з работы, мы ўсе разам глядзім кіно па тэлевізары.
Георгій Фомчанкаў, бетоншчык:– Па сутнасці, увесь свой час бацькі павінны аддаваць дзецям – сям’я павінна быць на першым месцы. Аднак у рэальным жыцці так не атрымліваецца. Бацькі ў пагоні за даходамі забываюцца пра дзяцей, а потым праз колькі гадоў чухаюць патыліцу: як гэта так атрымалася, што сын ці дачка да іх адносяцца горш, чым да чужых людзей?
У мяне ўжо дарослы сын, і я лічу, што мы з жонкай выхавалі добрага чалавека, законапаслухмянага грамадзяніна і адказнага работніка.
Гутарыў Антон ЧЫК.
ostrov-red.malshevski@tut.by
Фота Лізы ДРЭМЫ.
