Рэдакцыя і пошта: нам не жыць адзін без аднаго
08:00 / 29.05.2021
У ліку першых у калекцыі з’явіліся прыгожая кампазіцыя з трох серабрыстых птушак і велічная чорная сава, падораныя Ірынай Тальчук. Пазней іх дапоўніла элегантная пражская соўка ў чырвоным капялюшыку – ад яе ж. Вялікая сава-капілка папоўніла калекцыю ў 2016 годзе: яе на Дзень друку нам падарыла тагачасны начальнік раённай пошты Тарэса Ігнатовіч.
Калі мы перабіраем сваю калекцыю, узгадваючы, калі і адкуль якая птушка «прыляцела», то нязменна ўспамінаем цёплыя, шмат больш, чым партнёрскія, хутчэй таварыскія і нават сяброўскія адносіны, якія заўсёды звязвалі пошту і рэдакцыю. Існавалі яны заўсёды, бо, як пяецца ў песні, нам не жыць адзін без аднаго. Без паштальёнаў вынік працы журналістаў – свежы нумар газеты – не дойдзе да чытача. А без грошай, якія рэдакцыя плаціць за паслугі, пошце таксама будзе нясоладка.
Але найбольш адценняў і стасункаў гэтае партнёрства-сяброўства набыло, калі вузел паштовай сувязі стаў самастойным структурным падраздзяленнем.
…Калі працавала галоўным рэдактарам, са спачуваннем паглядвала на калег, якія на нарадах і ў асабістых размовах скардзіліся на паштавікоў: грошай бяруць шмат, работу выконваюць дрэнна… А яны на мяне – з зайздрасцю: добра табе, вы з поштай сябруеце!
Я пагаджалася – так, добра. Хоць і ў нас здаралася рознае, але ўсе канфліктныя сітуацыі вырашалі, як сёння б сказалі, «за сталом перамоў». І не толькі таму, што мы з тагачасным начальнікам вузла паштовай сувязі Ірынай Тальчук – зямлячкі, а гэта – амаль што радня.
Хоць пры гэтым грошай за дастаўку, падпіску, экспедыцыю газеты наша рэдакцыя плаціла не менш, чым іншыя «раёнкі». Але фінансавыя пытанні – хто, каму і колькі павінен – вырашаліся ў дагаворах, з разуменнем таго, што ўсім трэба жыць і «брат мой, але хлеб еш свой».
Вынік такога ўзаемавыгаднага супрацоўніцтва быў відавочным: тыраж «Астравецкай праўды» пераўзыходзіў 6 тысяч экзэмпляраў, у адносінах да колькасці насельніцтва многія гады быў самым высокім у вобласці – і, што называецца, каля Астраўца ніхто і побач не стаяў. А з кожнага экзэмпляра газеты «капала» на рахунак і рэдакцыі, і пошты.
Але, акрамя партнёрскіх, былі і асабістыя стасункі. Віншаванні адзін аднаго з прафесійнымі святамі сталі неад’емнай часткай нашага жыцця – як і традыцыйнае ўзнагароджанне аддзяленняў сувязі і паштальёнаў, якія найлепш працавалі з падпіскай на «раёнку». Пра ўсе наватарскія навінкі, якія ўкараняў вузел паштовай сувязі, праіх шматлікія перамогі і дасягненні пісала «Астравецкая праўда» – а работнікі пошты былі жаданымі гасцямі на журналісцкіх мерапрыемствах.
А які сюрпрыз падрыхтавалі нам паштавікі на 70-годдзе «Астравецкай праўды»! Хто прысутнічаў на тым свяце, памятаюць іх агністае выступленне: у той час яны былі не толькі выдатнымі прафесіяналамі, але і цудоўнымі артыстамі.
…Час ідзе, мяняюцца кіраўнікі і супрацоўнікі. Але хочацца верыць, што заснаваныя на ўзаемавыгадным партнёрстве і сяброўскіх стасунках адносіны журналістаў і паштавікоў застануцца вернымі створаным не адным пакаленнем традыцыям і таму – нязменнымі.
Бо нам не жыць адзін без аднаго!
Подписывайтесь на телеграм-канал «Островецкая правда» по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.
Телеграм-канал «Островецкая правда» – всё самое интересное из жизни Островца и Островецкого района.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке t.me/GrodnoMediaGroup.
Телеграм-канал «Гродно Медиа Group» – это ежедневные новости районов Гродненской области и города Гродно.