Гонар раёна: Мар’ян Комар з КСУП «Міхалішкі»
11:49 / 02.12.2020
1. Кім марылі быць у дзяцінстве і кім сталі?
– Мая радзіма – Міхалішкі: сюды пераехалі бацькі, калі мне быў месяц. Як і ўсе вясковыя дзеці, дапамагаў ім падымаць калгасны лён, праполваць буракі, акучваць бульбу. У школе я быў «сярэднячком», любіў беларускую мову – яна больш мілагучная за рускую і зразумелая: як чуеш, так і пішаш. Падабалася тэхніка. Як і большасць маіх равеснікаў, хацеў быць шафёрам. У Ашмянскай аўташколе атрымаў вадзіцельскае пасведчанне і пайшоў працаваць у калгас. Праўда, хутка забралі ў армію. Пасля службы ў войску ізноў сеў за баранку калгаснай машыны. Складаны час не толькі для нашай гаспадаркі, але і іншых, прыпаў на 90-я. Людзям па некалькі месяцаў не плацілі зарплату, адпрацаваная гадамі сістэма разбуралася. Тагачасны старшыня Севасцьян папрасіў, каб я папрацаваў брыгадзірам раслінаводчага ўчастка. Хоць не маю агранамічнай адукацыі, але ўжо 26 гадоў як загадчык. (Усміхаецца.) Да гэтага 17 гадоў адпрацаваў у калгасе вадзіцелем.
2. Якую культуру любіце найбольш і чаму?
– Мой участак – гэта Міхалішкі, Супраненты, Завідзіненты, Маркуны – усе землі ведаю як свае пяць пальцаў. Па душы збожжавыя… Па іх найбольш бачны вынік нашай працы. Люблю пшаніцу – яна наш хлеб, нібыта з самаго золата саткана.
3. Якім выдаўся гэты год – у жыцці і прафесіі?
– У жыцці нічога асаблівага не адбылося.
Ураджай атрымалі сярэдні. Добра сыпалася пшаніца – яна на круг дала крыху больш за 30 цэнтнераў. Уніз ураджайнасць пацягнулі ячмені. Ёсць да чаго імкнуцца.
4. Што за гады вашай работы змянілася ў аграпрамысловым комплексе, што радуе, а за што баліць душа?
– У сельскай гаспадарцы, як і ў жыцці, за гэтыя дзесяцігоддзі шмат чаго змянілася: за невялікімі машынамі прыйшла магутная энерганасычаная тэхніка, выводзяцца новыя сарты культур з большай устойлівасцю да шкоднікаў і перападаў тэмпературы. Але нягледзячы на прагрэс, трэба было працаваць і тады, і цяпер.
Вельмі змянілася вёска: падымалі лён, капалі бульбу звычайна талакой, усе трымалі гаспадарку. Некалі на маім участку было каля 180 кароў, цяпер крыху больш за дзясятак мо набярэцца.
Шкада, што ў сельскую гаспадарку неахвотна ідзе працаваць моладзь.
5. Ад каго даведаліся, што ваш партрэт занесены на Дошку гонару раёна і што адчулі?
– Пра гэта мне паведамілі ў аддзеле кадраў: маўляў, трэба ехаць фатаграфавацца ў Астравец. Як любому чалавеку, мне, канешне, прыемна, што маю работу бачаць і цэняць. Вясной была першая хваля распаўсюджвання каронавіруснай інфекцыі, таму пасведчанне ад занясенні на Дошку гонару ўручылі прама ў полі.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Островецкая правда» по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.
Телеграм-канал «Островецкая правда» – всё самое интересное из жизни Островца и Островецкого района.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке t.me/GrodnoMediaGroup.
Телеграм-канал «Гродно Медиа Group» – это ежедневные новости районов Гродненской области и города Гродно.
