Леанард Багушэвіч жыве ў Мінску, а любіць Астравец
14:51 / 17.09.2020
«Жыллё нас звязала…»
З Астраўцом звязана значная частка жыцця Леанарда Браніслававіча. У 1982 годзе ён разам з сям’ёй пераехаў сюды з Ашмян. Тут Багушэвічы разлічвалі атрымаць жыллё.
– Уладкаваўся я на прадпрыемства меліярацыйных сістэм. Адпрацаваў там восем месяцаў, – гаворыць Леанард Браніслававіч. – Надзея на кватэру ад меліярацыі не спраўдзілася, і я перайшоў працаваць у ЖКГ. Быў майстрам па добраўпарадкаванні горада, потым галоўным механікам, начальнікам ЖЭСа. На дзевяць гадоў – з 1983-га па 1992-гі – затрымаўся тут. Затым перайшоў у мытню.
Амаль два дзесяцігоддзі настаўніцай пачатковых класаў адпрацавала ў сярэдняй школе №2 і жонка Багушэвіча – Алена Іосіфаўна.
«Час станаўлення»
Менавіта ў Астраўцы, лічыць Леанард Багушэвіч, адбылося яго станаўленне як асобы і як прафесіянала. Тут ён не проста напрацоўваў вопыт, але і вучыўся жыць у калектыве і наладжваць зносіны. І людзі тут заўсёды жылі ветлівыя і добразычлівыя.
– Памятаю Астравец 80-х: на месцы сённяшняй плошчы хацінкі стаялі амаль па вокны загнаныя ў зямлю, – успамінае мужчына. – Насупраць райвыканкама месціўся суд, асфальту не было – толькі брук. Пасёлак тады жыў з вечнай праблемай: яго пасля дажджу пастаянна тапіла…
Калі першы сакратар Астравецкага райкама партыі Лідзія Белабокая ўзялася за добраўпарадкаванне, работы ў пасялковых камунальнікаў стала яшчэ больш. Падтрымаў і галоўны ўрач санстанцыі Васіль Мардвінаў: «У Астраўцы мы парадак навядзём!» І навялі.
– Пры мне пасёлак рос, рамантаваліся дарогі, шырыліся вуліцы, з’явілася плошча… – працягвае ўспамінаць Леанард Браніслававіч. – Работы было – вышэй галавы.
З вопытам – у сталіцу
Калі Багушэвічу прапанавалі перайсці на прафсаюзную работу – на той момант ён ужо скончыў вышэйшую партыйную школу, – згадзіўся. Ды і хто б адмовіўся ад перспектыў працаваць і жыць у Мінску?! Так, з 2002 года Леанард Браніслававіч працуе ў Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі.
– Багаты практычны вопыт, які я набыў на Астравеччыне, дапамог у сталіцы: мая работа звязана з абслугоўваннем будынкаў Федэрацыі, – гаворыць Багушэвіч.
Прафсаюзную работу, яшчэ да прапановы змяніць месца працы, Леанард Браніслававіч не толькі вучыў у тэорыі, але і адточваў на практыцы: у 1984 годзе быў абраны старшынёй пярвічкі, ім заставаўся да звальнення ў 1992-м.
Аднак спецыфіка яго работы ў Федэрацыі ўсё ж адрозніваецца: арганізацыя з’ездаў, пленумаў, іншых мерапрыемстваў і гаспадарчая дзейнасць. Пад крылом прафсаюза шмат будынкаў і месцаў, якім патрабуецца пастаянная ўвага. Да прыкладу, былы будынак белсаўпрафа насупраць Палаца Рэспублікі. Гэта гістарычная каштоўнасць, таму да яго рамонту і рэстаўрацыі ёсць шмат патрабаванняў, якія неабходна ўзгадняць з Міністэрствам культуры.
Шмат увагі надае Федэрацыя мемарыялу «Курган Славы», які даўно стаў візітнай карткай Беларусі і месцам прыцягнення людзей, што шануюць памяць і гісторыю нашай краіны.
ДАВЕДКА
Шэфства над Курганам Славы Федэрацыя прафсаюзаў Беларусі ўзяла ў 2004 годзе. За гэты час комплекс двойчы мадэрнізіравалі, ля яго падножжа з’явілася экспазіцыя ваеннай тэхнікі: устаноўлены легендарныя самалёт-штурмавік ІЛ-2 і рэактыўны мінамёт БМ-13, больш вядомы як «Кацюша».
– Былі пытанні і праблемы, асабліва па «Кацюшы», – гаворыць Леанард Браніслававіч. – Шмат было затрачана на яе сіл і сродкаў. Арыгінальных такіх мінамётаў часоў Вялікай Айчыннай засталося толькі дзве, і тыя ў Расіі. Мы туды ездзілі, глядзелі, вывучалі чарцяжы, фотаздымкі, падключалі апантаных рэстаўратараў, шукалі майстроў, якія б маглі зрабіць блізкую копію. І знайшлі! Адну савецкую зорку малявалі амаль тры месяцы.
Выехаў, але застаўся
– Я лічу, што жыву не ў Мінску, а ў Астраўцы, – прызнаецца Леанард. – Тут я атрымліваю моцны зарад энергіі.
Для Леанарда Багушэвіча невялічкая кватэра ў прыватным сектары Астраўца – маленькі астравок, дзе можна адпачыць і душой, і целам, а сам горад – родны даўно і назаўсёды. Нават зімой сям’я Багушэвіч не забывае сюды дарогі: прыязджае праз тыдзень, а то і часцей. Разам з дзядулем і бабуляй тут бавяць канікулы ўнукі. А пытання, дзе правесці лета, для іх проста не існуе: лепшы адпачынак – у Астраўцы.
– У горад выходжу рэдка – больш працую на прысядзібным участку, – прыадкрывае заслону асабістага жыцця Багушэвіч. – Гэтым летам хацелі завесці ўнукаў у астравецкі ФАК на плаванне, аддаць у спартыўныя секцыі, запісаць на гурткі – але каронавірус планы зблытаў. Нічога, будзе яшчэ час… Затое старэйшы ўнук упадабаў мясцовую бібліятэку.
Адным радком
– Два гады таму паскардзіўся суседу, што звярнуў на машыне не туды і заблукаў у Астраўцы. Той мне параіў, смеючыся: «А ты з’ездзі ў бок Слабодкі…» І праўда. Я ж добра ведаў калгас «Шлях Леніна», вясковую кантору, старшыню Валуевіча!.. Цяпер лесу няма, поля – таксама, а вёска – вось яна, у горад улілася!
– Не пагаджуся з меркаваннем, што Астравец змяніўся непазнавальна. Атмасфера спакою і памяркоўнасці ўсё ж засталася. Жыццё ў горадзе віруе, як было і заўсёды, толькі ў першай палове дня. Вечарам тут цішыня. Гэтым і адрозніваецца ад сталіцы, за гэта я яго і люблю.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Островецкая правда» по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.
Телеграм-канал «Островецкая правда» – всё самое интересное из жизни Островца и Островецкого района.
Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке t.me/GrodnoMediaGroup.
Телеграм-канал «Гродно Медиа Group» – это ежедневные новости районов Гродненской области и города Гродно.
