У Чырворным касцёле ўспомнілі Казіміра Сваяка
У сувязі са 130-гадовым юбілеем Казіміра Сваяка ў межах Тыдня роднай мовы 19 лютага ўпершыню імя нашага слыннага земляка прагучала у Чырвоным касцёле.
У Матэвуша і Эльжбеты Стаповічаў нарадзіўся сынок Кастусь, якому было наканавана праславіць свой край. Па ўспамінах старажылаў, зіма тады была суровай – хаты былі замецены пад самыя стрэхі. А ў гэтым годзе да юбілею слыннага земляка зацвілі першацветы.
У касцёльнай бібліятэцы імя Адама Міцкевіча, дзе праходзіла імпрэза да юбілею Сваяка, была арганізавана невялікая выстава яго твораў і біяграфічных матэрыялаў. Ля партрэта святара-паэта гарэла свечка.
Прысутныя праслухалі аповед пра жыццёвы і творчы шлях Казіміра Сваяка. Запрошаная на мерапрыемства сваячка святара Іаланта Валуевіч расказала, як ушаноўваецца памяць яго нашчадкамі і землякамі на Астравеччыне і ў касцёлах, дзе ён служыў; пра тое, колькі творчых асоб, натхнёных творчасцю і ахвярным жыццём гэтага чалавека, прысвяцілі яму вершы, песні, карціны.
Паэтэса Ядвіга Рай, якая піша вершы на духоўную тэматыку, узгадала, як напачатку 2000-х у анталогіі беларускай хрысціянскай паэзіі “Насустрач духу” прачытала вершы Сваяка і так захапілася іх філасофскім зместам, гумарам і самабытнай мовай, што да гэтага часу Казімір Сваяк з’яўляецца для яе ідэалам духоўнай і грамадзянскай сумленнасці.
Выступіла на імпрэзе і куратар бібліятэкі Галіна Івуць, дарэчы, наша зямлячка.
Пранікшыся павагай і цікавасцю да жыццёвага і творчага шляху Сваяка, удзельнікі сустрэчы прапанавалі на працягу года праводзіць імпрэзы ў розных месцах Мінска, а таксама наведаць радзіму Сваяка.
У тых касцёлах, дзе ён святарыў,
Дзверы да Бога адкрыці марыў,
Званы і сёння набожна звоняць:
– Благаславён будзь, Кастусь Стаповіч!
(І. Драўніцкі)
У глухое вёсцы над рэчкай Баранкай
Загаманілі з самага ранку,
І пра навіну ўся вёска мовіць:
– Радзіўся хлопчык Кастусь Стаповіч!
К. МАЙСКАЯ.