Любімыя гадаванцы нашых падпісчыкаў: прыгожыя, смешныя, розныя

10:01 / 22.11.2019
На працягу месяца падпісчыкі і чытачы «Астравецкай праўды» дасылалі фотаздымкі сваіх  любімых гадаванцаў і гісторыі пра іх у раённую газету ці ў яе групы ў сацыяльных сетках. Так праходзіў  конкурс «Мой любімы гадаванец».

Асноўнай умовай конкурсу была наяўнасць квітанцыі на падпіску на «Астравецкую праўду». Толькі, на жаль, у многіх  удзельнікаў яна не захавалася.

Але мы вырашылі не парушаць умоў конкурсу і да ўдзелу ў ім дапусцілі толькі фотаздымкі, да якіх было прыкладзена пацверджанне – квіток на «раёнку», – такіх аказалася 31. Сёння мы публікуем іх у газеце, а ўсе астатнія можна ўбачыць на нашым сайце. Дарэчы, больш за паўсотні  жыхароў раёна  даслалі на конкурс фота любімых гадаванцаў і гісторыі пра іх.

Што ж датычыцца пераможцаў аб’яўленых намінацый, то самы арыгінальны фотаздымак   і фотагісторыю даслала Марына Кавалеўская. Фота самага экзатычнага гадаванца  вызначыць было складана – тым не менш рэдакцыйнае журы перамогу ў гэтай намінацыі прысудзіла Ніне Шакіравай, якая  даслала здымак Ягора Шакірава з  гусаком Гансам. 

Аб’яўляючы конкурс, рэдакцыя пакла­пацілася і пра рэкламу газеты – гэта была асобная намінацыя. Перамог у ёй фотаздымак ката Рыжамэна, які даслала Алена Шымковіч.

Фотаконкурс «Мой любімы гадаванец» завяршыўся, яго пераможцы атрымаюць рэдакцыйныя дыпломы і прызы. А мы нагадваем: вось-вось пачнуцца навагоднія святы. Сачыце за «Астравецкай праўдай», удзельнічайце ў нашых конкурсах – і перамагайце!

Марина Ковалевская (Апришко).jpg

Пачакай яшчэ хвілінку –
Не гартай газету,
Прачытаю я далей,
Што за конкурс гэта.
«Мой любімы гадаванец» –
Гэта ж яўна пра мяне!
У каментарыях чытайце
Усе намінацыі,
Хай ацэнку ім дае
Чытач і ўся рэдакцыя.

Знаёмцеся! На гэтым фотаздымку наш любімец Маркус. Чаму ў акулярах? Ды яму ўжо каля сямі гадоў. А па мерках сабачага жыцця – гэта многа. Прынесены ён быў дачкой, калі тая яшчэ хадзіла ў школу, ад сваёй аднакласніцы. І з'явіўся тады ў хаце маленькі рыжы курчавы камячок. 

Ішоў час. Маркус вырас да кіль трыццаці – і стаў лахматым прыгажуном. Яго прыгажосці, здаецца, не псуе нават рыжая афарбоўка. Ён нібы зліваецца з сённяшняй восеньскай палітрай, а поўсць пераліваецца хвалямі ў такт вятрам. Наконт яго лахматасці. У Маркуса ёсць нават асабісты грэбень і шчотка, а каманда «Расчэсвацца!» – любімая, як і сам занятак. Задзіраючы высока ўгару нос, падстаўляе адзін, тады другі бок, а ў канцы (нібы сваю гордасць) – шыкоўны хвост.

Любіць Маркус хадзіць з намі ў лес.Там і здарыўся выпадак, пра які зараз раскажу. Дарэчы, у лесе, спаткаўшы чужога чалавека, Маркус нікога не чапаў. А ў той раз чую брэх і бачу: цягне Маркус за камізэльку мужчыну, які, прысеўшы ля кучы ламачча, збіраў лісічкі. Я хуценька апынулася на тым жа месцы. Бачу, як з шыпеннем у кучу адпаўзае вялізарная га­дзюка. Выходзіць, што мой сабака такім макарам ратаваў чалавека.

І яшчэ адзін цікавы выпадак з жыцця Маркуса, калі ён прапускаў мяне на першы аўтобус, бо раніца была надта цёмнай. На другім баку асфальта, дзе становіцца аўтобус, ёсць жылы хутар. Менавіта адтуль пачуўся піск маленькага кацяняці. І тут у святле ліхтарыка я бачу карціну: Маркус падхоплівае зубамі за шкірку кацяня і адносіць гаспадарам на ганак дома.

Вось такі ён, наш прыгажун Маркус!

Марына КАВАЛЕЎСКАЯ


Шакирова Нина.jpg

Егор Шакиров и детский любимец гусь Ганс


Шею тянет и шипит, 
Ущипнуть всех норовит, 
Только ты не очень трусь, 
Ведь это наш домашний гусь!

Нина Шакирова


Шимкович Елена.jpg

Нашага хатняга гадаванца завуць Рыжамэн (для сяброў – проста Рыжык)

Як сёння, памятаецца гэты дзень – 19 мая 2014 года (хочацца заўважыць, што гэта Дзень піянерскага сяброўства), калі ён, маленькі рыжы камячок, з’явіўся ў нашай сям’і. Менавіта гэта дата і вызначыла яго характар: ва ўсіх справах Рыжык, як піянер, – заўсёды першы: раней за ўсіх устае, першы бяжыць на кухню, першы «памочнік» у любых справах.

Характар у Рыжыка залаты: лішні раз не ўкусіць, незаслужана нікога не пакрыўдзіць.

Свет яго захапленняў рознабаковы: любіць рабіць «павуцінкі» з нітак праз усю кватэру, стараецца наладзіць добразычлівыя стасункі з вясковымі кватарантамі-мышамі (але яны яму чамусьці не вераць). А вечарамі можна заўважыць, як Рыжык з сур’ёзным выглядам цікавіцца навінамі нашага раёна, чытаючы любімую газету! З нецярпеннем чакае выхаду кожнага новага нумара!

Рыжамэн – любімец усёй нашай сям’і! 

Алена ШЫМКОВІЧ


Урбанович Татьяна.jpg

Мурочка появилась у нас год назад – случайно нашли ее в сарае у деда. Взяли кошку  домой, и она быстро стала любимицей всей семьи.

Мурочка смелая охотница: кроме грызунов, кротов и ящериц, умудрилась поймать двух ужиков...

Татьяна Урбанович


Букель Ольга.jpg

Кот Патрик

Наш котик добр, красив, умен,
В семье главенствует лишь он,
Порядки всюду проверяет
И по квартире мух гоняет.
Всегда веселый, резвый, говорливый,
Но не всегда послушный и терпеливый.
Его мы любим всей душой!
Наш Патрик – он такой родной!

Ольга Букель


Пацойть Рената.jpg

А у нас тот случай, когда детская фраза «Мама! Папа! Купите мне кролика, я так хочу с ним поиграть...» переросла в семейное хобби. Ярослав ухаживает за своими кроликами, а их у него 19! И это только начало!

Пацойть Рената 2.jpg

Пока старший братик ухаживает за своими питомцами, младший Александр играет в машинки с лабрадором Тайсоном, которому ровно год. Хорошо иметь такого защитника и друга, как Тайсик – так дети его называют. 

Рената Пацойть


Сазон Миша.jpg

Мяне любяць усе,
А Міхасёк костачку дае, 
Дарма, што памерам з мяне!
Я ўсім аддзячу:
Абараню дом і дачу! 

Міша САЗОН


Працуто Александра.jpg

Дима Працуто со своим питомцем

У реки пасу козленка,
Словно малого ребенка,
Из бутылочки пою
И травой кормлю, кормлю.

Александра Працуто


P1012346 в печать.jpg

Кот Лунтик появился у нас шесть лет назад, благодаря объявлению в газете «Островецкая правда». Мы взяли его совсем маленьким – ему было лишь полтора месяца. Сразу с ним было очень проб­лематично: он царапал мебель, лазил по тюлю, постоянно мяукал, и было видно, что  Лунтик очень скучает по маме. Но ближе к году он стал очень умным, аккуратным и хитрым. 

По характеру он очень бойкий, дерзкий, энергичный, а также всегда дерется с котами и отстаивает свою территорию. Но несмотря на это, с нами он  очень ласковый и милый, всегда меня провожает в школу, а маму с папой – на работу. Наш кот не любит одиночества и радуется, когда кто-нибудь возвращается домой, показывая свой восторг смешными позами. 

Мы очень любим нашего  Лунтика, он для нас как член семьи.

witaly73@tut.by


Броницкая Элеонора.jpg

На фото мой четвероногий друг Элвис

Уже пять лет как Элвис – член нашей семьи. Появился он у нас неожиданно. Однажды, поехав в Гродно и увидев на рынке бабушку с коробкой, в которой были маленькие, скулящие, ждущие своих будущих хозяев комочки-щенки, я не смогла устоять – обзавелась таким чудом. 

Элвис – удивительный пес. Он чувствует мое настроение, будь оно хорошее или плохое. Всегда провожает и встречает меня со школы, а я, в свою очередь, делюсь с ним разными сладос­тями, ведь он тот еще сладкоежка. Наблюдая за поведением Элвиса в отношении себя, я не раз уже убедилась в точности высказывания «Собака – друг человека». Люблю своего друга.

Элеонора Броницкая


Юргелянец Дарья.jpg

Дарья Юргелянец и кошка Дымка 

Нашей Дымке полтора года. Это отличный охотник и верный друг.


Милошевич Анна.jpg

Мішка

Гэта не толькі мой гадаванец, але і сябар. Яго завуць Мішка, таму, што ён нечым падобны на мядзведзя. І хоць мой гадаванец не з’яўляецца пародзістым сабакам, ён вельмі разумны. А колькі адданасці ў яго вачах! Ён заўсёды суправаджае мяне ў паходах за грыбамі, а калі ў мяне не атрымліваецца ўзяць яго з сабой, то крыўдзіцца і па-сабачы плача. А як ён раўнуе мяне да котак, калі я іх гладжу!

У жыцці можа здарыцца ўсякае, калі сябры і нават блізкія людзі могуць ад цябе адвярнуцца, – але толькі не сабака. Іх адданасці трэба вучыцца нам, людзям.  

Ганна МІЛАШЭВІЧ


Дембровский Александр.jpg

Прыклад сяброўства

У нашай бабулі, якая жыве ў Малях, чатыры гады назад адначасова з'явілася два гадаванцы: коцік Леа і сабачка Банцік. Ім было па месяцу. Адразу яны баяліся адзін аднаго, а з цягам часу сталі таварышамі. 

Я і мой брат Міраслаў іх вельмі любім. І калі прыязджаем да бабулі,  заўсёды гуляем з імі. Леа і Банцік нашы сапраўдныя сябры. Дома, у Астраўцы, у нас і рыбкі ёсць. Але Леа і Банцік – дастойны прыклад сяброўства, яны нават і газеты разам «чытаюць».

Аляксандр Дэмбоўскі


Кристина Лащёнок кот Феликс2.jpg

Злата Михина и кот Феликс 

Мой котенок глядит очень строго
И не хочет обиду забыть,
Мой котенок такой недотрога,
Шерстка дыбом, готов укусить.
Я его глажу черную спинку
И за ухом легонько чешу…
Мой котенок не хочет в корзинку,
Все равно его спать уложу!

Феликс у нас живет почти два года. Он очень ласковый. Ловит мышек и птичек, но не ест, пока не покажет хозяину. А когда его похвалишь и скажешь: «Ешь!», он тогда ест...

А еще у нас живут хомячки – уже ровно год. Очень часто у них рождаются детки, они кушают и спят…

Кристина Лащенок


Волк-Ленович Жанна.jpg

Вось дык гадаванцы: і на карак сядуць, і бараду абскубуць

Жанна Волк-Леановіч


Штуро Екатерина.jpg

Смайлик живет у нас с мая этого года. Купил я его за подаренные на день рождения деньги. Давно мечтал о таком друге. Его отличительные черты: игривый, активный, гордый, дружелюбный. Мне с ним очень повезло!

Арсений Штуро


Вероника Янкович.jpg

Барс

Знакомьтесь: это наш Барс – немецкая овчарка. Мы его взяли совсем крохотным малышом, а теперь смотрите, как он вырос. Ему 10 месяцев.

Он у нас хитрый, шустрый и позитивный. Очень любит играть с мячом. Мы его ласково называем «наш Барсенок». 

Вероника Янкович


Милош Людмила.jpg

Кот Бандит

Однажды  сын принес из школы коробочку, в которой лежал  маленький пушистый  комочек. С той поры прошло четыре года – и для нас кот стал членом семьи. С ним мы разговариваем, если напроказничает – ругаем, а он в ответ прячется,  словно все понимает. 

Долго не могли  придумать ему кличку, но когда он начал бедокурить в квартире, то решили  назвать  его  Бандитом. 

Наш Бандит бывает  ласковым, игривым,  а бывает и  поцарапает, и укусит. Наверное, этим показывает свое «я».  Вот такой  наш любимый домашний питомец.

Людмила Милош


Петкевич Анастасия.jpg

Кот Рыжик любит полежать там, где не совсем удобно

Петкевич Анастасия 2.jpg

Собачка Боб любит помогать садить цветы 

Анастасия Петкевич


Васильчик Ксения.jpg

Кот Умка появился у нас в январе 2018 года. Он немного упрямый, озорной, любит хорошо поесть. Поднимет настроение, лишь взглянув на тебя своими большими глазенками.

Ксения Васильчик


Тухто Галина 1.jpg

Шурочка (черно-белая) появилась у нас шесть лет назад. Ее подбросили на ветстанцию в декабре. Тогда мороз был -250С. Приходим на работу, а под дверью сидят три котенка – голодные и дрожащие от холода. 

Незадолго до этого погибла моя кошечка Маруся. После чего я решила, что не буду больше заводить домашних питомцев, потому что их больно терять.  Но посмотрела в эти глазки – и сердце в очередной раз дрогнуло. Вот так в нашем доме поселилось маленькое чудо, и мы ни разу об этом не пожалели. 

Это член семьи, компаньон, антидепрессант, своего рода тренажер, который не даст спокойно посидеть на месте. 

Сонечку тоже подбросили на ветстанцию, некоторое время так и жила на работе. Ее все любили и подкармливали. Она очень игривая, веселая и дружелюбная. Сейчас она уже нашла хозяйку.

Тухта Галина Сонечка.jpg

Сонечку подбросили на ветстанцию. Только мы пристроили 2 собак лабрадоров подброшены к нам же в пятницу , а в понедельник нашли вот это чудо. Маленькую , худую с тяжелой инфекцией глаз. Пролечили, приласкали. Подрастая проявился ее характер . Эта кошечка для души , такая подружка , непоседа, компаньон, с характером , иногда добродушно кусачим, очень любит внимание , не хочет оставаться одна. Нашлась ей и хозяйка, работник ветстанцию. Вот так каждое утро начинается с игры с Сонечкой , получая позитив на весь день.

Галина ТУХТО


Дремо Регина.jpg

Барсік

У майго гадаванца вельмі шмат станоўчых якасцей. Па-першае, вельмi прыгожы! Па-другое, разумны, акуратны, надзейны, адданы, усё разумее, што да яго гаворыш! Добрую памяць мае. Толькi адзiн у яго недахоп – гаварыць не ўмее!

Наша дачка прыязджае раз у год, ён яе сустракае з радасцю, падскоквае шчаслiвы, лашчыцца. А калi Барсiк, так завуць майго гадаванца, быў маленькiм, яго пакрыўдзiў суседскi хлопчык – цяпер сабака дзяцей  блiзка не падпускае i наогул вельмi недаверлiва адносiцца да кожнага, хто прыйдзе да нас. Ён  абнюхае, паглядзiць на чужога, тады на мяне i чакае, што скажу. А калi мы адсутнiчаем, Барсiк да дому  нiкога не падпусцiць, i падкупiць яго нельга! Малы, але агрэсiўны! 

Яшчэ мой Барсiк – тэст на алергiю. Калi я купляю з яды штосьцi незвыклае,  спачатку даю Барсiку: з’ядае ён – ем я.  

Дарэчы, пра курэй. У мяне iх вялiкая колькасць. I гэта ўсё дзякуючы Барсiку. Ён надзейны ахоўнiк. Сваю службу нясе сур’ёзна. Барсiк для справаздачы аб праведзенай рабоце мне прынёс аднаго каршуна. А колькi вожычкаў Барсiк прыкацiў!

Барсiк у нас як штатная адзiнка, але  выконвае працу толькi за ежу. Затое ён атрымлiвае сваю любiмую  костачку, i часта! 

Рэгіна ДРЭМА


Юргелянец Кристина.jpg

Раіса

Нашая залатая маленькая кацеечка, бубачка, радасць, але бывае і добрай шкодніцай. Раечка робіць жыццё весялейшым, дапамагае зняць стрэс мурлыканнем. А яшчэ наша любімка вельмі рознабаковая асоба: доб­ра валадое камп’ютарам – ложыцца на яго ў час прагляду фільма. Любімы занятак Раісы – прыняцце водных працэдур. Яна вядзе актыўны лад жыцця: пагуляць, пабіць або скінуць што-небудзь, паесці і паспаць – галоўныя абавязкі на ўвесь дзень.

Калі сур’ёзна, наша Рая – гэта адзін з членаў сям’і, аб якім мы клапоцімся і каго вельмі любім. Немагчыма ўявіць хоць  дзень без сустрэчы любімкі нас з працы на парозе кватэры, мурлыкання, яе гульняў альбо ўвогуле без яе. 

Нашыя любімыя хатнія гадаванцы робяць нас лепшымі, дабрэйшымі, мякчэйшымі – і Раечка не выключэнне. 

Крысціна ЮРГЕЛЯНЕЦ


Рылькова Аэлита.jpg

Попугай Гоша и Надежда

А мой попугай
Не зимует на юге!
Его не пугают
Ни стужи, ни вьюги…
На зиму частенько
Он смотрит в окно
И думает, верно,
Что видит кино.
А может, следя
За снежинкой,
Порою
Считает себя
Попугаем-героем?

Аэлита Рылькова


Ермак Полина.jpg

Скарлет

Мая мара здзейснілася: на дзень нараджэння мне падарылі кацяня! Гэты пушысты шэры камячок стаў любімцам усёй сям'і. Чаму менавіта Скарлет? Таму што яна прыгожая і вельмі наравістая – заўсёды робіць тое, што задумала. А яшчэ яна ў нас модніца! 

Паліна ЯРМАК, аг. Міхалішкі


Виктория Рожко попугаи Гоша и Синюга.jpg

Виктория Рожко кошка Мармеладка.jpg

Попугаи  Гоша (большой), Синюга (маленький). 

Кошку зовут Мармеладка, она у нас недавно. Любит сосиски и гулять, боится попугая Гошу. 

Виктория Рожко


Сенють Марина.jpg

Снег ільдзінкамі мігціць,
На ім лунаюць вочы ў блакіце…
Не палохайцеся!
Гэта наш любімы звер бяжыць,
Наш Кузя ўвесь у аксаміце.
Каб пяром дарэмна не махаць
Пра дарагую нам жывёлу
Хачу трошкі вам расказаць:
Ласкавы коцік у нас заўсёды,
Наш белы камячок.
Гуляе часта ў вазонах, смачна спіць,
Мурлыкае ўсім пра свае прыгоды,
Гойдаецца на фіранках ніцам,
Дзевяць месяцаў жыве
З намі весела ў згодзе;
Сняжок Кузя наш штодзень
На працу радасна праводзіць. 

Марына СЯНЮЦЬ


Ермакович Татьяна.jpg

Котенка мы нашли по интернету. Он очень игривый, лас­ковый, любит детей. Собаку купили. Животные дружат и вместе играют. Попугай у нас живет только месяц, очень любит слушать музыку и подпевать. 

Татьяна Ермакович


Яковец Ирина 1.jpg

Яковец Ирина 2.jpg

Яковец Ирина 3.jpg

Наш папа – добрый доктор Айболит, поэтому в семье появились братья наши меньшие. 

Канарейку Джери подарили папуле на день рождения. Все лето она нас будила завораживающим пением, и весь день радует нас своими песнями, а теперь мы ее будим шумными сборами на работу, в сад и школу. 

Зайку временно отдали нашему папе присмотреть – так и живем вместе. Летом его выносим на улицу в большую клетку, на травку, там он роет глубокие тоннели и прячется в них.   

Друг и охранник Жук с нами уже девять лет. Он охраняет дом и загоняет курочек на их территорию. 

Ирина Яковец


Замаро.jpg

Говорят: человек живет, пока его помнят. Не знаю, можно ли применить его к домашним питомцам – но Чапи мы помним до сих пор.

Она появилась у нас неожиданно. Мы были не первыми ее хозяевами: рыжий пушистый комочек с глазками-бусинками и вздернутым носиком бегал по улице и заглядывал прохожим в глаза, словно хотел спросить: а вы случайно не мой хозяин? Сердце дочери не выдержало этого взгляда – так пекинес по кличке Чапи поселился в нашем доме и в наших сердцах.

Невозможно без слёз вспоминать, как она встречала нас с работы, радостно повизгивая и прыгая вокруг; как засыпала, похрапывая и причмокивая, словно ребенок. А уж забавных случаев с Чапи в главной роли можно собрать на целую книгу: как сосочки из одеяла сворачивала, перцы и помидоры воровала, любимую игрушку на прогулку в зубах носила, в «детский сад» к бабушке самостоятельно ходила.

Ума и хитрости Чапи было не занимать – также, как доброты и мудрости. Веселая, озорная, хитрая собачонка умела не хуже доброго друга поддержать в трудную минуту: когда я плакала, Чапи тихонько подходила и старалась незаметно слизнуть слезу, а потом начинала бодаться, заигрывать, пытаясь развеселить.

Чапи даже умудрилась покорить сердце мужа, который, мягко говоря, не любитель домашних животных. Но ее выпученные пуговки черных глазок и заискивающий взгляд сделали свое дело: через пару месяцев он взахлёб рассказывал о Чапи знакомым и коллегам. Она стал любимицей не только нашей семьи, но и соседей и родственников. Мягкий топот коротеньких лапок и пальмочка лохматого хвоста поднимали настроение всем, кто знал Чапи.

Даже в нашей любимой «АП» несколько раз печатали ее потрет!

…Чапи исчезла из нашей жизни так же внезапно, как и появилось: промелькнула ярким рыжим лучиком, оставив о себе память на всю жизнь. Прошло четыре года, а кажется, что вот приду домой – и меня снова встретит моя любимица.

Возможно, кто-то скажет: «Подумаешь, собака…» А все ли люди смогут так запасть в душу и оставить после себя такую светлую, чистую память??

Регина ЗАМАРО,
д. Лозовка

 




 

   











Текст: