З чым прыйшоў у сельскую гаспадарку Іван Карніла
08:50 / 21.02.2019
У сваім шчыльным графіку Іван Мар’янавіч вылучыў «акенца» для журналістаў «Астравецкай праўды» і даў першае інтэрв’ю на новай пасадзе.
...ПРА ПЛАНЫ
– Іван Мар’янавіч, ці паспелі вы за гэты кароткі час пазнаёміцца з Астравеччынай? Што вас уразіла, здзівіла ці, можа, засмуціла?
– Уражанні ад Астраўца самыя станоўчыя: горад чысты, дагледжаны, дынамічна развіваецца. Ледзь не штомесяц адкрываюцца новыя аб’екты інфраструктуры. Прыемна, што тут кіпіць жыццё.
– Якія праблемы і здабыткі ў рабоце сельгаспрадпрыемстваў вы паспелі ўжо акрэсліць для сябе?
– Я ўжо ўвайшоў у курс спраў. Скажу так: ёсць над чым працаваць – і працаваць трэба плённа.
Хачу адзначыць работу КСУП «Гудагай», які дэманструе добрыя вынікі ў сельскагаспадарчай вытворчасці. Тут ёсць фермы, дзе каровы даюць 30 кілаграмаў малака ў дзень. Але гудагайцам варта развівацца далей. Астатнія гаспадаркі павінны цягнуцца за лідарам малочнай вытворчасці.
– Усё свядомае жыццё вы працавалі галоўным заатэхнікам – праца гэта ў пэўнай ступені творчая, вынікі якой бачны адразу. Работа ж начальніка ўпраўлення райсельгасхарчу больш рознабаковая і яе вынікі складана памацаць, вымераць у кілаграмах ці тонах. Якія задачы і мэты вы ставіце перад сабой на бліжэйшы час?
– Мне хочацца, каб у сельскай гаспадаркі Астравеччыны адкрылася другое дыханне. Упэўнены, што і ў жывёлагадоўлі, і ў раслінаводстве мы можам дасягнуць значна большых вынікаў. Для гэтага не заўсёды варта гнацца за моднымі навінкамі – хоць, канешне, і гэтага ніхто не адмаўляе. Не мной прыдумана: усё новае – гэта добра забытае старое. Банальнае выкананне тэхналогіі – пра што часта забываюцца на фермах і комплексах – дае свае вынікі.
Цяпер, напрыклад, працуем над паляпшэннем якасці малака. Задача на бліжэйшы час: мінімум 45% малака пастаўляць на перапрацоўчыя прадпрыемствы гатункам экстра. А на малочна-таварных комплексах, дзе створаны ўсе ўмовы, усё атрыманае малако павінна быць гатунку экстра.
Не варта забываць, што розніца ад выручкі тоны малака першага гатунку і экстра складае амаль 26%. А гэта грошы, якіх так не хапае нашым гаспадаркам і якія можна атрымаць ужо сёння без асаблівых укладанняў.
– А якія задачы ставіце ў раслінаводстве?
– Да 80% выручкі ад рэалізацыі сельгаспрадукцыі прыпадае на жывёлагадоўлю. Таму раслінаводства павінна працаваць на патрэбы жывёлагадоўчай галіны.
На 2019 год перад сельскагаспадарчымі прадпрыемствамі раёна пастаўлена задача атрымаць больш высокі ўраджай, чым летась, каб на патрэбы грамадскага статка хапіла канцэнтраваных кармоў і бялку. А для гэтага трэба своечасова падрыхтаваць насенне і тэхніку, не спазніцца з тэрмінамі і своечасова правесці пасяўную кампанію.
...ПРА ШЛЯХ У ПРАФЕСІЮ
– Іван Мар’янавіч, як вы прыйшлі ў сельскую гаспадарку: гэта мара, свядомы выбар ці даніна часу?
– Нарадзіўся і гадаваўся я ў вёсцы Вуглы на Шчучыншчыне, бацькі ўсё жыццё працавалі на зямлі, таму ў іншай сферы сябе не бачыў. Калі надышоў час выбіраць паміж раслінаводствам і жывёлагадоўляй, пайшоў вучыцца на заатэхніка ў Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут.
– Сельскагаспадарчыя прафесіі не асабліва папулярныя ў моладзі: на фермах і палях даводзіцца працаваць амаль без выхадных, зарплата невысокая... Што б вы параілі студэнтам сельскагаспадарчых спецыяльнасцей, якія сёння-заўтра пачнуць свой працоўны шлях?
– Нешта раіць выпускнікам ужо, напэўна, позна, а студэнтам ці абітурыентам параіў бы папрацаваць у сельскай гаспадарцы – тады, мне здаецца, зменяцца жыццёвыя прыярытэты, адносіны да вучобы – заробленая сваім мазалём капейчына больш цэніцца, чым тая, што даюць бацькі. Ды і ўвогуле, фізічная праца ніколі і нікому не зашкодзіла.
– Што, на вашу думку, трэба зрабіць, каб моладзь заставалася ў вёсцы?
– Ці застанецца спецыяліст у гаспадарцы, адпрацаваўшы належны тэрмін, залежыць ад трох фактараў: жылля, наяўнасці выхадных дзён і зарплаты.
...ПРА РАБОТУ Ў КАМАНДЗЕ
– Іван Мар’янавіч, які вы кіраўнік?
– Кажуць, спецыяліста трэба любіць, як душу, і трэсці, як грушу. (Усміхаецца).
А калі сур’ёзна, то, напэўна, патрабавальны – калі перад некім стаўлю задачу, то абавязкова спытаю пра яе выкананне – і па гэтым ацэньваю работу спецыяліста.
– Ці згодны вы з выказваннем, што адзін у полі не воін? І якую ролю для вас іграе каманда?
– Каб нечага дасягнуць, абавязкова трэба мець каманду аднадумцаў.
Спецыялісты ўпраўлення райсельгасхарчу – прафесіяналы, яны не адзін год працуюць у сельскай гаспадарцы раёна. Буду абапірацца на іх вопыт і жаданне працаваць. А калі нехта стоміцца, вядома, нам давядзецца развітацца.
...ПРА СЯМ’Ю І ВЫХАВАННЕ ДЗЯЦЕЙ
– Іван Мар’янавіч, раскажыце, калі ласка, крыху пра сваю сям’ю.
– Жонка – настаўніца пачатковых класаў. Як і я, яна ўсё жыццё працавала на адным месцы – у Астрынскай сярэдняй школе імя А. Пашкевіч (Цёткі). У нас дзве дачкі – наш з Наталляй гонар і радасць: абедзве скончылі школу з залатым медалём. Цяпер яны вучацца ва ўніверсітэтах і плануюць звязаць сваё жыццё з праграміраваннем.
– У вас ёсць нейкі сакрэт выхавання?
– Дзяцей трэба выхоўваць на ўласным прыкладзе і прывучаць да працы з самых ранніх гадоў. Калі яны бачаць, што бацька шмат працуе, што маці сядзіць дапазна за сшыткамі – дзеці ў пэўнай ступені, магчыма, несвядома, капіруюць мадэль паводзінаў бацькоў.
...ПРА ЛЁС ВЁСКІ
– Кажуць, вёска дажывае сваё. Раней ледзь не ў кожнай хаце трымалі вялікую гаспадарку, а цяпер карова ў хлеўчуку – рэдкасць…
– Мне здаецца, што гэта нармальна. Грамадства мяняецца, і тое, што было актуальным дваццаць-трыццаць гадоў таму, цяпер не заўсёды мае сэнс. Працаўнік вёскі за сваю работу павінен атрымліваць дастойную зарплату, за якую ён зможа купіць усё неабходнае – у тым ліку малако і мяса. Тады і моладзь будзе заставацца працаваць у вёсцы, а не шукаць шчасця ў горадзе… А падсобная гаспадарка – гэта, хутчэй, занятак для душы, а не спосаб жыцця.
– Іван Мар’янавіч, дзякуй за гутарку – і няхай усё задуманае вамі абавязкова ажыццявіцца.