Антон Мальшэўскі: Ты здымі мяне, фатограф! Ці не, не здымай!!

11:13 / 08.05.2018

Ну, вось і новы працоўны дзень. Сонца ледзь устала – а я ўжо «на рабоце». Фотаапарат у руках – значыць, я працую! І не трэба ля-ля, што я проста гуляю па горадзе. Пары кедаў ледзь на месяц хапае.

Толькі трэба неяк яшчэ пастарацца, а то планаў – першае, другое і «кампот». Між іншым, яшчэ з мінулага дня немалы такі мех планаў застаўся…

Перш-наперш трэба прабегчы па Астраўцу і зрабіць з дзясятак фотаздымкаў – такіх, якія прапусціць рэдактар. Самыя «мастацкія», як звычайна, застануцца «за бортам»: «А калі б цябе ТАКОГА на газетную старонку?!», «Колькі можна фатаграфаваць веласіпедыстаў-дарожнікаў-камунальшчыкаў – у горадзе што, іншых людзей няма?!»
Ну як растлумачыць, што я не магу чакаць, пакуль заззяе сонейка, каб здымак атрымаўся светлы; што калі нейкая кабета стомлена цягне сумкі, веласіпед і малога, які плача ўголас, а побач маладым козлікам скача яе мужык – то гэта не здымкі дрэнныя, а людзі ў нас такія!

Дарэчы, пра людзей… Ледзь толькі фотаапарат дастанеш – «Не фатаграфуйце мяне! Я сёння дрэнна выглядаю…» Вось яшчэ цар-царэвіч знайшоўся! А можа, я не вас фатаграфую, а слуп за вамі, а вы ў кадр улезлі?
Зразумела, што ўсе хочуць быць прыгожымі, асабліва на здымку ў газеце. Але чаму так мала тых, хто хоча быць сапраўдным? Сітуацыя, як у тым жарце: «Як мала людзей умеюць фатаграфаваць! Вось калі я выкладваю свой фотаздымак у Інстаграм – я проста бог: малады, падцягнуты, прыгожы. Калі ж гэта робяць мае сябры, то я абавязкова заспаны, брудны, тоўсты і стары».

Ладна. Бог з імі – тымі, хто не хоча быць сапраўдным, а хоча быць прыгожым. А што рабіць з невыканальнымі заданнямі? Напрыклад, наступіла вясна – па календары. І ў мяне заданне: пакажы нам першыя кветкі! Дзе? Ну дзе я іх вазьму?

Але пакуль я змагаўся з «не фоткай мяне», капаўся ў архіве, дзень працоўны – цю-цю…
Ну, нічога, заўтра нагонім! Дададзім да сённяшніх планаў учарашнія, пазаўчарашнія…
А зараз – час дадому.

Антон МАЛЬШЭЎСКІ,

загадчык аддзела фотаілюстрацый газеты «Астравецкая праўда»