Островецкий "Вирус-транзит" успешно выступил во втором полуфинале Республиканского фестиваля КВН среди работников сферы охраны здоровья

Сапернікамі астраўчан сталі каманды «Аладушкі» з Віцебска, “Глюкоза” са Светлагорска і “Вясёлы бабёр” з Бабруйска, якія прадстаўлялі адпаведна Віцебскую, Гомельскую і Магілёўскую абласныя арганізацыі Беларускага прафсаюза работнікаў аховы здароўя.

Да падрыхтоўкі нашы медыкі падышлі самым сур’ёзным чынам. Не адзін дзень яны спяшаліся пасля працы на рэпетыцыі, рыхтавалі касцюмы і рэквізіт да выступлення і развучвалі танцы і песні. Ім актыўна дапамагалі рэжысёр Арцём Кавэцкі, гукааператар Анатоль Радзевіч і харэограф Святлана Куцько.

Затое, калі надышоў “дзень Х”, астраўчане бясспрэчна былі лепшымі! Упэўніцца ў гэтым змаглі тыя шчасліўчыкі, якія трапілі ў групу падтрымкі і бачылі ўсё ўвачавідкі. Да слова, падтрымаць нашых КВЗншчыкаў прыехалі не толькі супрацоўнікі і сябры з Астравецкай ЦРБ на чале з галоўным урачом Валянцінам Тачоным, які на той час знаходзіўся ў адпачынку, і яго намеснікам Уладзімірам Мажэйка, які “сарваўся” з курсаў, але і медыкі з суседніх Ашмян і Смаргоні.

Адны каманды рабілі стаўку на артыстызм, другія – на згулянасць, трэція – на харызматычнасць сваіх удзельнікаў, – але менавіта ў нашым “Вірус-транзіце” ўсе гэтыя якасці змяшаліся ў адзін вясёлы кактэйль, які (скажам, забягаючы наперад) і дазволіў ім перамагчы.

Медыцынскі КВЗ праходзіў пад агульнай тэмай “Усё бывае ў першы раз” і складаўся з трох конкурсаў: прывітання “З першага позірку”, стэма “Білет ад прафсаюза” і музычнага хатняга задання “А ў душы ў нас вясна!”. У сваіх выступленнях каманды да прапанаваных пытанняў падыходзілі з розных бакоў, таму кожнае выступленне знайшло свайго слухача і водгук у зале.

Так, каманда “Вясёлы бабёр” сваю асноўную стаўку зрабіла на гістарычна-этнічную рысу свайго горада: “– Такі мі пріехалі! – Такі ві нас ждалі?”, “– Ві слішалі, такі Сірога адкрыў ювелірны салон! – Таа-аааа??? І шо? – Шо-шо? Такі сработала сігналізація, пріехала міліція і Сірогу арэстовалі!”

“Аладушкі” выглядалі гэткімі стылёвымі мужчынамі і жанчынамі і сваю назву тлумачылі так: ”Аладушкі” таму, што прозвішча нашага галоўнага ўрача – Аладзька… Добра яшчэ, што пры мінулым галоўным урачы Паповічы ў нас каманды КВЗ яшчэ не было…”

Ну, а ў “Глюкозы” часам нават у самых вясёлых жартах праглядвалі рэаліі нашага жыцця: “Хвілінка беларускай рэкламы! Яны ходзяць толькі ў чорным. Яны ездзяць толькі ў чорных аўтамабілях. Яны ў захапленні ад “Квадрата” Малевіча. Яны – дальтонікі! Чорна-белыя тэлевізары “Віцязь” – мы знайшлі вам рынак збыту!”.

Ну а нашы “транзітчыкі” паказалі вышэйшы ўзровень па ўсіх накірунках: “– А ку-ку-ку-куды гэта ча-ча-ча-чарга? – Да венеролага! – А х-х-хто гэ-гэ-гэта? – Гэта… ну, калі я так пісаю, як ты гаворыш!”. “– Міша! Да ты, да ты… – Да! Я даты!..”

Не буду пераказваць вам усе жарты, бо перадаць тую пазітыўную энергетыку, якая льецца са сцэны падчас КВЗ, не зможа ні адзін артыкул.

Увогуле, дзве з паловай гадзіны КВЗ праляцелі як адно імгненне і былі насычаны прыемным пазітывам і добрымі эмоцыямі, разуменнем недарэмна праведзенага часу. І тое, што наш “Вірус-Транзіт” у снежні яшчэ  раз завітае ў Мінск, каб пазмагацца за кубак Рэспубліканскага фестывалю КВЗ сярод работнікаў аховы здароўя, заклікае праглядзець расклад спраў у штодзённіку, кааб датэрмінова “забіць” гэты дзень для КВЗ. Прыязджайце “пахварэць” за нашых – не пашкадуеце!